ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Η ΜΕΤΑΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ;
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
«Πως θέλετε να οχυρώσω τις λεγεώνες μου;»
«Σε πονηρά κατάστιχα και σε ντουλάπια;»
«Πως θέλετε να μπω σε τετράγωνα;»
Παραμένω εν πλήρη συγχύσει αθώος.»
ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ
Στην αρχαία Αθηναϊκή δημοκρατία οι φιλόσοφοι προβληματίζοταν και πρότειναν τα καλύτερα κατά την γνώμη τους πολιτεύματα τα οποία θα βοηθούσαν στην ευτυχία των ανθρώπων. Ο Πλάτωνας πίστευε ότι στην αρχή πρέπει να βρίσκονται οι φιλόσοφοι δηλαδή οι επαίοντες οι σοφοί, οι γνώστες των πραγμάτων, γι`αυτό είχε πει απελπισμένος κάποτε ότι¨ «Ποτέ οι Βασιλιάδες δεν θα γίνουν φιλόσοφοι και οι φιλόσοφοι βασιλιάδες.» Ο Αριστοτέλης αντιθέτως είχε την άποψη ότι την εξουσία πρέπει να την κατέχουν οι μεσαίες τάξεις, διότι οι πολύ φτωχοί εξ`αιτίας της ανέχειας τους σκύβουν υπερβολικά το κεφάλι, και οι πολύ πλούσιοι είναι υπερόπτες εξ`αιτίας του πλούτου τους, και δεν υπακούν στους νόμους. Μα υπάρχει άραγε η απόλυτη δικαιοσύνη κάπου, όπου δεν θα υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και όπου όλοι θα ζουν αδελφωμένοι, χωρίς έριδες και συγκρούσεις να πάω να την αναζητήσω; “maxima justitia maxima injuria est” «Η απόλυτη δικαιοσύνη είναι απόλυτη αδικία» έλεγαν οι Λατίνοι» Και δεν είχαν άδικο. Στον μεσαίωνα και πολύ πριν την Γαλλική επανάσταση εμφανίστηκαν πνευματικοί άνθρωποι με σοσιαλιστικές ιδέες οι οποίοι θέλησαν να βελτιώσουν την σκληρή ζωή των μαζών.
όπως ο Τομάζο Καμπανέλα που έγραψε την «Ηλιούπολη» ή «Πολιτεία του Ήλιου.»
Ο Κάρολος Φουριέ ο Σαιν Σιμόν κι ο Προυντόν πολύ μετά την Γαλλική επανάσταση στον 19ο αιώνα όπου έγινε πολύ γνωστός ο χαρακτηρισμός του για την ιδιοκτησία. Διακήρυξε ότι¨ «Η ιδιοκτησία είναι κλοπή.» Οι Μαρξ και Ένγκελς τους πριν από αυτούς σοσιαλιστές τους ονόμασαν «ουτοπιστές σοσιαλιστές», ενώ ο σύγχρονος Γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας των βιβλίων {Είναι ηθικός ο καπιταλισμός;} και το «Πνεύμα του Αθεϊσμού» Αντρέ Κοντ Σπονβίλ {Εκδόσεις Κέδρος] ειρωνεύεται τον Μαρξ και γράφει ότι μπορεί να είπε ο Μαρξ για τους προηγούμενους από αυτόν ότι είναι ουτοπιστές σοσιαλιστές αλλά τελικά αποδείχτηκαν και οι δικές του θεωρίες «ουτοπικός σοσιαλισμός.» Αλλά η αποφασιστική μετάβαση και ρήξη με την λογική του απολυταρχισμού επέρχεται με τις μεγάλες διακηρύξεις των δικαιωμάτων στα τέλη
του 18ου αιώνα. Το 1776 η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας των Ηνωμένων Πολιτειών συνδέει «ευτυχία και ασφάλεια» και αποδίδει στον λαό το δικαίωμα να αποφασίζει τον τρόπο με τον οποίο θα επιδιώκει και θα πραγματοποιεί αυτούς τους σκοπούς.
Και το άρθρο 2 της Διακήρυξης των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη , του 1789, {Γαλλική Επανάσταση}διακηρύσσει ότι τα φυσικά και τα απαράγραπτα δικαιώματα του ανθρώπου είναι η ελευθερία , η ιδιοκτησία , η ασφάλεια και η αντίσταση στην καταπίεση.» Με την Γαλλική όμως επανάσταση αναπτύχθηκε και ο καπιταλισμός όπου επέφερε ελευθερία και ανεξαρτησία στις διακηρύξεις αλλά στην πράξη μεγάλη αδικία και βαρβαρότητα ιδίως στην εποχή της πρωταρχικής συσσώρευσης του κεφαλαίου όπου οι συνθήκες για τους εργαζόμενους ήταν χειρότερες και από την δουλοκτησία στην αρχαία Ελλάδα. Όι διακηρύξεις αρχών από τις πράξεις απέχουν έτη φωτός γιατί δεν τις εφαρμόζουν οι εξουσίες.
Την σημερινή κοινοβουλευτική δημοκρατία ο φιλόσοφος Κορνήλιος Καστοριάδης την ονόμασε «Φιλελεύθερη Ολιγαρχία» επειδή την εξουσία την κατέχει με εκλογές βέβαια, αλλά κάνει κουμάντο μια μικρή κομματική ολιγαρχία. Και ο διάσημος Γερμανός κοινωνιολόγος Κόλιν Κράους ονόμασε το πολίτευμα μας «Μεταδημοκρατία»» επίθετο διόλου κολακευτικό για το πολίτευμα στο οποίο διαβιώνουμε.