Λήψη


Προβολή παρουσίασης (1)
Λήψη ως συμπιεσμένο αρχείο

Shlomo Sand,

έκδ. «Πανδώρα», 2012



- Δεν είστε εβραίος κύριε, είπε ο αξιωματούχος.



- Δεν είπα ποτέ, ότι ήμουν, απάντησε ο Ντοβ.



- Θα πρέπει ν' αλλάξουμε τα στοιχεία σας, είπε αδιάφορα ο αξιωματούχος.



- Κανένα πρόβλημα, συμφώνησε ο Ντοβ, κάντε το.



- Ποια είναι η εθνικότητά σας;



- Ισραηλινός, πρότεινε ο Ντοβ.



- Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα, δήλωσε ο αξιωματούχος.



- Γιατί;



- Επειδή, δεν υπάρχει ισραηλινή εθνική ταυτότητα, αναστέναξε ο αξιωματούχος τού υπουργείου. Που γεννηθήκατε;



- Στη Βαρκελώνη.



- Τότε, θα γράψουμε “εθνικότητα ισπανός”.



- Ναι, αλλά δεν είμαι ισπανός. Είμαι καταλανός και αρνούμαι να κατηγοριοποιηθώ ως ισπανός. Γι΄αυτό πολεμήσαμε με τον πατέρα μου τη δεκαετία τού '30.



Ο αξιωματούχος έξυσε το κεφάλι του. Δεν ήξερε ιστορία, αλλά σεβόταν τους ανθρώπους.



- Τότε, θα βάλουμε “εθνικότητα καταλανός”.



- Πολύ ωραία, είπε ο Ντοβ.



Έτσι, το Ισραήλ έγινε η πρώτη χώρα στον κόσμο, που αναγνώρισε επίσημα την καταλανική εθνικότητα.



- Τώρα, κύριε, ποια είναι η θρησκεία σας;



- Είμαι κοσμικός άθεος.



- Δεν μπορώ να γράψω άθεος. Το κράτος τού Ισραήλ δεν αναγνωρίζει τέτοια κατηγορία. Ποια ήταν η θρησκεία τής μητέρας σας;



- Την τελευταία φορά, που την είδα, ήταν ακόμη καθολική.



- Τότε, θα γράψω “θρησκεία: καθολικός”, είπε ο αξιωματούχος, ανακουφισμένος.



Αλλά ο Ντοβ, που συνήθως ήταν ενας ήρεμος άνθρωπος, άρχισε να γίνεται ανυπόμονος.



- Δεν πρόκειται να κουβαλάω ένα δελτίο ταυτότητας, που θα λέει, ότι είμαι χριστιανός. Όχι μόνο είναι αντίθετο στις αρχές μου, αλλά προσβάλλει και τη μνήμη τού πατέρα μου, ο οποίος ήταν αναρχικός κι έβαζε φωτιά σ’ εκκλησίες κατά τον εμφύλιο.



Ο αξιωματούχος έξυσε λίγο ακόμα το κεφάλι του, ζύγιασε τις επιλογές και βρήκε μια λύση. Ο Ντοβ έφυγε από το υπουργικό γραφείο μ' ένα μπλε δελτίο ταυτότητας, που δήλωνε τόσο εθνικότητα όσο και θρήσκευμα: Καταλανός.



Η εβραϊκή εθνική μυθολογία καθόρισε, ότι οι εβραίοι -διωγμένοι, εξορισμένοι ή φυγάδες πρόσφυγες- οδηγήθηκαν σε μια μακρά και θλιθερή εξορία, που τους έκανε να περιφέρονται σε στεριές και θάλασσες στα πέρατα τής Γης, ωσότου η έλευση τού σιωνισμού τους ώθησε να γυρίσουν και να επιστρέψουν μαζικά στην ορφανεμένη πατρίδα τους. Αυτή η πατρίδα δέν ανήκε ποτέ στους άραβες κατακτητές, εξ ου και η αξίωση ενός λαού χωρίς γη σε μια γη χωρίς λαό. Αυτή η εθνική δήλωση, που απλοποιήθηκε σ’ ένα χρήσιμο και δημοφιλές σλόγκαν για το σιωνιστικό κίνημα, ήταν εξ ολοκλήρου προϊόν μιας φαντασιακής ιστορίας, που καλλιεργήθηκε γύρω από την ιδέα τής εξορίας...