ΠΟΙΗΜΑ
                        ΚΟΡΙΤΣΙ 
Μικρό μου Κοριτσάκι γυναίκα έγινες
Πόσο μεγάλωσες και πόσο άλλαξες.
Σε θυμάμαι μικρό κουκλάκι με μπούκλες
τα μαλλιά.
Σκανδαλιές να κάνεις στην αυλή μας.
Να παίζεις με τα ζωάκια.
Να τρέχεις τριγύρω από τα μικρά γατάκια.
Να κόβεις με τα τρυφερά σου τα χεράκια
τα ροζ τριαντάφυλλα
από την πρασιά, με τη τριανταφυλλιά.

Κορίτσι μου, στάσου για λίγο
το δάκρυ σκούπισε.
Γύρε στον ώμο μου και ακούμπησε.
Πάρε το μαντήλι μου και σκούπισε
το δάκρυ που έγλειψε τα χείλη σου.
Η ζωή έχει χαρές έχει και απογοητεύεις
Είναι του βίου βήματα που πρέπει
να αντέξεις.

Όταν πάψει όμως η καταιγίδα
καθαρίζει ο ουρανός και ο ήλιος
ανατέλλει και πάλι φωτεινός.
Κορίτσι μου μη στέκεσαι. Προχώρα
Είναι μπροστά σου η ζωή.

Και από τους δρόμους
διάλεξε την ανηφόρα.
Χάραξε πορεία, δώσε της νόημα.
Γράψε στο άγραφο βιβλίο
την δική σου ιστορία.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ