ΠΟΙΟΣ ΦΤΑΙΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ;
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Ο καπιταλισμός είναι ένα άδικο κοινωνικό-πολιτικό -οικονομικό σύστημα που στηρίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Η καπιταλιστική συσσώρευση γεννάει κρίσεις ενώ οι κρίσεις καταστρέφουν μέρος του κεφαλαίου και ενίοτε δημιουργούν πολέμους για νέο μοίρασμα των σφαιρών επιρροής των χωρών του πλανήτη. Στην κρίση του 2008 η κρίση εκτελέστηκε από τη «καρδιά» του συστήματος, που είναι το χρηματοπιστωτικό σύστημα και οι επενδυτικές του τράπεζες που είχαν αφεθεί ανεξέλεγκτες από τις κυβερνήσεις των Η.Π.Α ρεπουμπλικάνικες και δημοκρατικές και ιδιαίτερα του Κλίντον που κατήργησε ένα νόμο του 1932 στην καρδιά της μεγάλης ύφεσης που διαχώριζε τις τράπεζες σε καταθετικές και επενδυτικές. Ο καπιταλισμός των παραγώγων που λίγοι , ακόμη και οι ειδικοί δεν καταλάβαιναν και δεν ερευνούσαν όσο είχαν τεράστια κέρδη, δημιούργησε τεχνητή ευφορία και κέρδη στηριζόμενα σε προβλέψεις και σε στοιχήματα που συσκεύαζαν σε χρηματιστηριακά παράγωγα τα «γκόλντεν μπόυς» του συστήματος. Δίκαια τα κοινωνικά κινήματα τον καπιταλισμό αυτό της καταστροφής που δημιουργούσε κέρδη από άϋλο χρήμα χρηματιστηριακών πυραμίδων τον ονόμασαν καπιταλισμό του καζίνου. «Καζινοκαπιταλισμό»
Θυμηθείται και την φούσκα του Ελληνικού χρηματιστηρίου το 1999.
«Από την μια μεριά, έχουμε όλους εκείνους{τους μισθωτούς} που κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Παγκόσμιου Μινώταυρου{που σχεδίασε η βορειοαμερικανική ελίτ μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο για την παγκόσμια κυριαρχία της}εργάζονταν σκληρά και ανταμείβονταν ελάχιστα. Από την άλλη μεριά έχουμε μια μειονότητα που τον καιρό του Μινώταυρου πλούτισε πέραν των ονείρων της παράγοντας χρηματοπιστωτικά «προϊόντα» που διακινούσε ως ιδιωτικό χρήμα.»
«Και όταν αυτό το ιδιωτικό χρήμα εξαφανίστηκε, ο πλανήτης ολόκληρος{ο οποίος στο μεταξύ σε αυτό το ιδιωτικό τοξικό χρήμα} γονάτισε.
Όμως αυτή η μειονότητα διασώθηκε από την καταστροφή χάρη σε περισσότερα από 13τρις δολάρια τα οποία πλήρωσαν, ουσιαστικά, οι μη προνομιούχοι φορολογούμενοι. Το «κοινό καλό»εν προκειμένω δεν ήταν καθόλου κοινό .
Ο Αμερικανός εργαζόμενος που δούλευε σκληρότερα για λιγότερα, την ώρα που τα χρυσά παιδιά της Γουόλ Στριτ υπερπλούτιζαν ,κλήθηκε να πληρώσει τα σπασμένα για «το κοινό καλό.»
ΠΗΓΗ- ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ «ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΣ»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΛΙΒΑΝΗ
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Ο καπιταλισμός είναι ένα άδικο κοινωνικό-πολιτικό -οικονομικό σύστημα που στηρίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Η καπιταλιστική συσσώρευση γεννάει κρίσεις ενώ οι κρίσεις καταστρέφουν μέρος του κεφαλαίου και ενίοτε δημιουργούν πολέμους για νέο μοίρασμα των σφαιρών επιρροής των χωρών του πλανήτη. Στην κρίση του 2008 η κρίση εκτελέστηκε από τη «καρδιά» του συστήματος, που είναι το χρηματοπιστωτικό σύστημα και οι επενδυτικές του τράπεζες που είχαν αφεθεί ανεξέλεγκτες από τις κυβερνήσεις των Η.Π.Α ρεπουμπλικάνικες και δημοκρατικές και ιδιαίτερα του Κλίντον που κατήργησε ένα νόμο του 1932 στην καρδιά της μεγάλης ύφεσης που διαχώριζε τις τράπεζες σε καταθετικές και επενδυτικές. Ο καπιταλισμός των παραγώγων που λίγοι , ακόμη και οι ειδικοί δεν καταλάβαιναν και δεν ερευνούσαν όσο είχαν τεράστια κέρδη, δημιούργησε τεχνητή ευφορία και κέρδη στηριζόμενα σε προβλέψεις και σε στοιχήματα που συσκεύαζαν σε χρηματιστηριακά παράγωγα τα «γκόλντεν μπόυς» του συστήματος. Δίκαια τα κοινωνικά κινήματα τον καπιταλισμό αυτό της καταστροφής που δημιουργούσε κέρδη από άϋλο χρήμα χρηματιστηριακών πυραμίδων τον ονόμασαν καπιταλισμό του καζίνου. «Καζινοκαπιταλισμό»
Θυμηθείται και την φούσκα του Ελληνικού χρηματιστηρίου το 1999.
«Από την μια μεριά, έχουμε όλους εκείνους{τους μισθωτούς} που κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Παγκόσμιου Μινώταυρου{που σχεδίασε η βορειοαμερικανική ελίτ μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο για την παγκόσμια κυριαρχία της}εργάζονταν σκληρά και ανταμείβονταν ελάχιστα. Από την άλλη μεριά έχουμε μια μειονότητα που τον καιρό του Μινώταυρου πλούτισε πέραν των ονείρων της παράγοντας χρηματοπιστωτικά «προϊόντα» που διακινούσε ως ιδιωτικό χρήμα.»
«Και όταν αυτό το ιδιωτικό χρήμα εξαφανίστηκε, ο πλανήτης ολόκληρος{ο οποίος στο μεταξύ σε αυτό το ιδιωτικό τοξικό χρήμα} γονάτισε.
Όμως αυτή η μειονότητα διασώθηκε από την καταστροφή χάρη σε περισσότερα από 13τρις δολάρια τα οποία πλήρωσαν, ουσιαστικά, οι μη προνομιούχοι φορολογούμενοι. Το «κοινό καλό»εν προκειμένω δεν ήταν καθόλου κοινό .
Ο Αμερικανός εργαζόμενος που δούλευε σκληρότερα για λιγότερα, την ώρα που τα χρυσά παιδιά της Γουόλ Στριτ υπερπλούτιζαν ,κλήθηκε να πληρώσει τα σπασμένα για «το κοινό καλό.»
ΠΗΓΗ- ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ «ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΣ»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΛΙΒΑΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου