Dmitris Haralampakis
20 ώρες πριν ·
Εγώ, ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΟΤΙΔΗΠΙΟΤΕ άλλο θα ρωταγα κάθε γνωστό αλλά και τα "ανώτατα κλιμάκια" ΔΗΜΑΡ και ΠΑΣΟΚ:"'εχετε οποιαδήποτε υπόνοια οτι μπορεί η αξιωματική αντιπολίτευση να εμπλέκεται σε ενοπλες επιθεσεις προς γραφεία κομμάτων και δημοσιογραφους. Επειδή στην πολιτική δεν υπάρχει μόνο η άμυνα διάολε!
Μου αρέσει! · · Να μην παρακολουθώ τη δημοσίευση · Κοινοποιήστε
Αρέσει στους Antonis Krasoudakis, Λία Μαστρογιαννίδου και σε 3 άλλους.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΑΡΤΕΜΑΚΗΣ Δημήτρη, καλή χρονιά, να μου επιτρέψεις να ξαναγράψω, ότι στο σημείο που έχει φτάσει η χώρα, έχουμε ανάγκη από ένα διαφορετικό επίπεδο λειτουργίας της δημοκρατίας και του πολιτικού μας συστήματος συνολικά, και κατ’επέκταση του δημόσιου διαλόγου και των ερωτημάτων που πρέπει να τίθενται. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κόμμα του δημοκρατικού τόξου, χωρίς καμία αμφιβολία, τελεία και παύλα.
Το πρόβλημα του, παρά το συνέδριο που έκανε για την μετεξέλιξη του σε ενιαίο κόμμα, είναι το πρόβλημα με τις συνιστώσες του, που δεν ξεπερνιέται από την μία μέρα στη άλλη. Όπως παρατηρείς σωστά και εσύ σε άλλο σημείωμα σου που διάβασα παραμένει στην λογική του μικρού κόμματος από πολλές πλευρές. Κατά την ταπεινή μου γνώμη κύρια έχει πρόβλημα στρατηγικού και προγραμματικού λόγου, σοβαρό, που μπορεί να επιχειρεί να υπερβεί κάποια στερεότυπα από το παρελθόν αλλά μέχρι στιγμής δεν το έχει καταφέρει (παρά την επανα-διατύπωση του Προγράμματος του). Παραμένει ακόμα προσηλωμένος στις διαπιστώσεις παρά στις λύσεις των προβλημάτων. Διάβασα με μεγάλη προσοχή τόσο το βιβλίο του Γ. Δραγασάκη, όσο και του Ε. Τσακαλώτος, Χωρίς Επιστροφή, στο μεν πρώτο κυριαρχούν οι διαπιστώσεις, στο δε δεύτερο τα αντισυστημικά γιαυτό και οι υπότιτλοι είναι Καπιταλιστικές Κρίσεις, Κοινωνικές Ανάγκες, Σοσιαλισμός.
Σήμερα όσο ποτέ έχει αξία η φράση του Αντόνιο Γκράμσι «από την πολεμική της αντιπαράθεσης να περάσουμε στην πολεμική των θέσεων». Αυτό η αριστερά έπρεπε να το είχε κάνει εδώ και χρόνια για να είναι η δύναμη της ευθύνης, αλλά πάνω απ’όλα της μεταρρύθμισης του πιο παρασιτικού καπιταλισμού στην Ευρώπη. Γιατί από παλιά που συζητάμε για Καπιταλισμό, δεν υπάρχει Ο Καπιταλισμός, αλλά Οι Καπιταλισμοί, από όπου δημιουργείται και η ανάγκη Εθνικής Στρατηγικής ή διαφορετικά των Εθνικών δρόμων. Μόνο που εμείς μείναμε για πολλά χρόνια με τα κατάλοιπα και τις αντιπαραθέσεις του εμφυλίου και στην συνέχεια της διάσπασης, και εξαντληθήκαμε στην αριστερή ενδοσκόπηση, ενώ δίπλα μας η κοινωνία προχωρούσε, όπως προχωρούσε, χωρίς εμάς, και δυστυχώς χωρίς η αριστερά να μετατραπεί στη μεγάλη μεταρρυθμιστική δύναμη, ευθύνης και αξιοπιστίας. Τώρα μπορεί να γίνει; Στα πλαίσια της κεντροαριστεράς, ή θα επιμένει σε ένα εντελώς μοναχικό δρόμο, που δεν υπάρχει πουθενά στην Ευρώπη, αλά και ούτε μεταξύ των κομμάτων που απαρτίζουν το Ευρωπαϊκό Κόμμα της Αριστεράς, όπου συμμετέχει ο ΣΥΡΙΖΑ.
18 ώρες πριν · Επεξεργασμένο · Μου αρέσει! · 2
Raphael Manioudakis επειδη ειναι η πρωτη φορα ρε δασκαλε θα στο πω!!! ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕΧΡΙ ΑΗΔΙΑΣ!!!
13 ώρες πριν · Μου αρέσει!
Dmitris Haralampakis Μιχάλη μου, δεν είμαι ο καταλληλότερος να μιλήσω εξ ονόματο ςτου ΣΥΡΙΖΑ. Εμένα με ενδιαφέρει "η ολη" αριστερά. Κι αυτό που συμβαίνει τώρα είναι οτι στήνεται στον τοιχο η δημοκρατία και οι ομαλές εξελίξεις ΜΟΝΟ και ΜΟΝΟ για να μην ανέβει η αριστερα. Αν αυτό είναι αναμενόμενο απο την παραταξη των Γκοτζαμάνηδων και της ζάχαρης στα ρεζερβουάρ το 1966, είναι εξοργιστικό να καλύπτεται απο δυνάμεις που αυτοαναφέρονται ως δημοκρατικές, σοσιαλιστικές ή αριστερές. Είναι όδειδος να αφήνουν υπονούμενα για εμπολοκή αριστε΄ρων δυνα΄΄μερων σε ένοπλες επιθέσεις κατα κομμάτων ή δημοσιογ΄ραφων. Είναι ντροπή να επιχάιρουν με την τεχνητή -και κατα τα φαινόμενα ίσως και απολύτως στημένη- στοχοποίηση ενός αντίπαλου κόμματος και να μην βλεπουν οτι ο στόχος είναι οι γενικότερες ιδέες ενός χώρου και η ίδια η δυνατόττα να εκφέρεται (όπως εκφέρεται διαολε!) εναλλακτικός λόγος. Ειδικά για την ΔΗΜΑΡ τι να πω... Ως χτές ήταν στόχος αυτών των μεθοδεύσεων, ως χτές ήταν ο ΚΑΤ΄ΕΞΟΧΗΝ ώρος ανοχής σε χώρους όπως η "Αμαλίας", Τώρα τις ανεχεται για να πάρει πόντους..
8 ώρες πριν · Μου αρέσει! · 2
Dmitris Haralampakis Οσο για την τελευταία σου ποράγραφο. Αν. όπως λες η αριστερά πορευτεί "στο πλαίσιο της κεντροαριστεράς" τότε σε οτι με αφορά δεν θέλω να είμαι μαζί της. Το υπόδειγμα αυτό έχει απωλέσει παντού στην Ευρώπη αποιαδήποτε ακόμα και απόχρωση ενναλλακτικού σχεδίου. Εχει προχωρήσει σε ενεργητική πλέον στήριξη ενός απο τους πολλούς καπιταλισμούς όπως λες. Του πιο μπαγιάτικου , πιο επιθετικού, πιο απάνθρωπου καπιταλισμού του καζινοκαπιταλισμού.
8 ώρες πριν · Μου αρέσει! · 1
Manousos Daskalakis Μιχάλη και Δημήτρη καλημέρα.Θα συμφωνήσω σε πολλά μαζί σου και με το Δημήτρη στο τελευταίο.Ότι η κεντροαριστερά{σοσιαλδημοκρατί
6 ώρες πριν · Μου αρέσει!
ΜΙΧΑΛΗΣ ΑΡΤΕΜΑΚΗΣ Δεν ξέρω αν μεγάλα ρεύματα σκέψης και πολιτικής δράσης, μπορεί να χάνονται τόσο εύκολα από το προσκήνιο της ιστορίας, σε χώρες όπου οι ιδέες του μαρξισμού και του φιλελευθερισμού όχι μόνο γέννησαν αλλά και βρήκαν και την πιο πλήρη εφαρμογή τους, όπως είναι το κράτος πρόνοιας, τα ανθρώπινα δικαιώματα και η δημοκρατία και οι ιδέες του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Θυμίζω ότι το μεγαλειώδες έργο του ο Μαρξ το έγραψε ζώντας στην Γερμανία, Ελβετία, Γαλλία και κύρια στην Αγγλία. Γιατί; εκεί υπήρχε το υλικό, όχι μόνο των ιδεών στην οικονομία, φιλοσοφία, ιστορία, αλλά και των υλικών προϋποθέσεων. Εκεί αναπτύχθηκε και χειραφετήθηκε η εργατική τάξη και το εργατικό κίνημα, σαν φορέας ιδεών για την υπέρβαση του καπιταλισμού, την αταξική κοινωνία και τον κομμουνισμό. Εκεί είχαμε και την πρώτη μεγάλη εξέγερση της εργατικής τάξης το 19ο αιώνα. Την Κομμούνα του Παρισιού. Εδώ γεννήθηκαν και ανδρώθηκαν τα δύο μεγάλα ιστορικά ρεύματα του εργατικού κινήματος, μετά την διάσπαση του 1919, σοσιαλιστές, σοσιαλδημοκράτες - κομμουνιστές, που με τους αγώνες τους, ιδιαίτερα μετά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο, εδραίωσαν το Κράτος Πρόνοιας, και την πιο ολοκληρωμένης μορφή δημοκρατίας, σαν αποτέλεσμα των ιδεών σοσιαλιστών - φιλελεύθερων (κεντροαριστερά). Εδώ γεννήθηκε η μεγάλη σχολή του Δυτικού Μαρξισμού και τα κινήματα από το Μάι του 1968, σε αντιπαράθεση στο Σοβιετικό Μαρξισμό. Των ιδεών του δημοκρατικού σοσιαλισμού σε αντιπαράθεση στο δογματισμό και στην δικτατορία του προλεταριάτου. Είναι γνωστή, αγαπητέ Δημήτρη, η κατάληξη: κατάρρευση - ανανέωση. Ο καπιταλισμός έχει μπει σε μια νέα φάση μετά τον Ψυχρό πόλεμο και την κατάρρευση του διπολισμού. Η ανανεωτική αριστερά, είναι σε νέους δρόμους αναζήτησης, όπως, πάντα, ψάχνεται στην φάση της παγκοσμιοποίησης, και του νέου παγκόσμιου καταμερισμού. τα πράγματα δεν είναι απλά, ούτε του μαύρου - άσπρου, αλλά πολύ σύνθετα. Ο δογματικός τρόπος σκέψεις (επαναλαμβάνοντας λάθη και στερεότυπα, ιστορικών περιόδων που καμιά σχέση δεν έχουν με το σήμερα, όπως ακόμα για το ρόλο της βίας σήμερα στη κοινωνία) αποδεικνύεται, αυτοκαταστροφικός, και οδηγεί, στην περιθωριοποίηση τις δυνάμεις της αριστεράς, και είναι ο μόνος υπεύθυνος και όχι τα σενάρια, παρακρατικών, Γκοτζαμάνιδων, κλπ. Αυτά να μου επιτρέψεις, αποτελούν, δικαιολογίες, στρατηγικής και προγραμματικής, αδυναμίας του ΣΥΡΙΖΑ, και της προσπάθειας τα πάντα να ερμηνεύονται σαν νεοφιλελευθερισμός. Όταν μάλιστα μετά την τελευταία κρίση, του 2007, έχει ξεκινήσει μια ολόκληρη συζήτηση, σε παγκόσμιο επίπεδο, ότι δεν υπάρχει μια σχολή, ή ένας τρόπος σκέψης που μπορεί να ερμηνεύσει την σημερινή κρίση, και τις ιδιαιτερότητες της, σε κάθε χώρα. Ανάμεσα σ'αυτές είναι και η χώρα μας. Θυμίζω, ότι και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, υιοθετώντας την μια ή την άλλη άποψη, έχουν προβλέψει την κατάρρευση της οικονομίας μας από το 2012 και την έξοδο από το Ευρώ, όπως και την κατάρρευση της Ευρωζώνης. Σενάρια, που κατά κύριο λόγο προερχόταν, από Αγγλοσαξονικές χώρες, που δεν κατανοούν, αυτός είναι και ο αντίλογος της άλλης πλευράς, ότι για τις Ευρωπαϊκές ελίτ, η Ευρωπαϊκή Ενοποίηση και Ολοκλήρωση, είναι Πολιτική απόφαση και όχι μόνο Οικονομική. Μάλιστα παρομοιάζεται με την περίοδο του 19ου αιώνα, που πολλοί Ευρωπαίοι, διανοητές, όπως σημειώνει ο Τοκβίλ θεωρούσαν, την διάλυση των ΗΠΑ σαν δεδομένη.
Αυτά στα γράφω γιατί πιστεύω, ότι μέσα από στην κρίση τα μόνο όπλα για όλους τους καλόπιστους ενεργούς πολίτες είναι μόνο ο δημοκρατικός διάλογος, χωρίς φανατισμούς, παρ’όλο ότι ΔΙΑΦΩΝΟΥΜΕ. Αλλά αυτό είναι το μεγαλείο της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ που όλοι μας θα πρέπει να υπερασπιστούμε με χέρια και με δόντια, και σ’αυτό θα πρέπει ΟΛΟΙ ΝΑ ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ.
2 ώρες πριν · Επεξεργασμένο · Μου αρέσει!
Manousos Daskalakis "Ο καπιταλισμός έχει μπει σε μια νέα φάση μετά τον Ψυχρό πόλεμο και την κατάρρευση του διπολισμού. Η ανανεωτική αριστερά, είναι σε νέους δρόμους αναζήτησης, όπως, πάντα, ψάχνεται στην φάση της παγκοσμιοποίησης, και του νέου παγκόσμιου καταμερισμού. τα πράγματα δεν είναι απλά, ούτε του μαύρου - άσπρου, αλλά πολύ σύνθετα." Πράγματι τα πράγματα δεν είναι καθόλου απλά και είναι αναγκαίες οι ρεαλιστικές θέσεις της αριστεράς στα πλαίσια της ελευθερίας και της δημοκρατίας."Εδώ σε θέλω κάβουρα να περπατάς στα κάρβουνα."Θα σου θυμίσω κ. ορειβάτη και μια συνέντευξη του ΑΛΑΒΑΝΟΥ όταν ανέλαβε την προεδρία του Συνασπισμού."Ότι¨ "παλιά είχαμε έτοιμες συνταγές γιατί διαβάζαμε το κεφάλαιο του ΜΑΡΞ.."
20 ώρες πριν ·
Εγώ, ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΟΤΙΔΗΠΙΟΤΕ άλλο θα ρωταγα κάθε γνωστό αλλά και τα "ανώτατα κλιμάκια" ΔΗΜΑΡ και ΠΑΣΟΚ:"'εχετε οποιαδήποτε υπόνοια οτι μπορεί η αξιωματική αντιπολίτευση να εμπλέκεται σε ενοπλες επιθεσεις προς γραφεία κομμάτων και δημοσιογραφους. Επειδή στην πολιτική δεν υπάρχει μόνο η άμυνα διάολε!
Μου αρέσει! · · Να μην παρακολουθώ τη δημοσίευση · Κοινοποιήστε
Αρέσει στους Antonis Krasoudakis, Λία Μαστρογιαννίδου και σε 3 άλλους.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΑΡΤΕΜΑΚΗΣ Δημήτρη, καλή χρονιά, να μου επιτρέψεις να ξαναγράψω, ότι στο σημείο που έχει φτάσει η χώρα, έχουμε ανάγκη από ένα διαφορετικό επίπεδο λειτουργίας της δημοκρατίας και του πολιτικού μας συστήματος συνολικά, και κατ’επέκταση του δημόσιου διαλόγου και των ερωτημάτων που πρέπει να τίθενται. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κόμμα του δημοκρατικού τόξου, χωρίς καμία αμφιβολία, τελεία και παύλα.
Το πρόβλημα του, παρά το συνέδριο που έκανε για την μετεξέλιξη του σε ενιαίο κόμμα, είναι το πρόβλημα με τις συνιστώσες του, που δεν ξεπερνιέται από την μία μέρα στη άλλη. Όπως παρατηρείς σωστά και εσύ σε άλλο σημείωμα σου που διάβασα παραμένει στην λογική του μικρού κόμματος από πολλές πλευρές. Κατά την ταπεινή μου γνώμη κύρια έχει πρόβλημα στρατηγικού και προγραμματικού λόγου, σοβαρό, που μπορεί να επιχειρεί να υπερβεί κάποια στερεότυπα από το παρελθόν αλλά μέχρι στιγμής δεν το έχει καταφέρει (παρά την επανα-διατύπωση του Προγράμματος του). Παραμένει ακόμα προσηλωμένος στις διαπιστώσεις παρά στις λύσεις των προβλημάτων. Διάβασα με μεγάλη προσοχή τόσο το βιβλίο του Γ. Δραγασάκη, όσο και του Ε. Τσακαλώτος, Χωρίς Επιστροφή, στο μεν πρώτο κυριαρχούν οι διαπιστώσεις, στο δε δεύτερο τα αντισυστημικά γιαυτό και οι υπότιτλοι είναι Καπιταλιστικές Κρίσεις, Κοινωνικές Ανάγκες, Σοσιαλισμός.
Σήμερα όσο ποτέ έχει αξία η φράση του Αντόνιο Γκράμσι «από την πολεμική της αντιπαράθεσης να περάσουμε στην πολεμική των θέσεων». Αυτό η αριστερά έπρεπε να το είχε κάνει εδώ και χρόνια για να είναι η δύναμη της ευθύνης, αλλά πάνω απ’όλα της μεταρρύθμισης του πιο παρασιτικού καπιταλισμού στην Ευρώπη. Γιατί από παλιά που συζητάμε για Καπιταλισμό, δεν υπάρχει Ο Καπιταλισμός, αλλά Οι Καπιταλισμοί, από όπου δημιουργείται και η ανάγκη Εθνικής Στρατηγικής ή διαφορετικά των Εθνικών δρόμων. Μόνο που εμείς μείναμε για πολλά χρόνια με τα κατάλοιπα και τις αντιπαραθέσεις του εμφυλίου και στην συνέχεια της διάσπασης, και εξαντληθήκαμε στην αριστερή ενδοσκόπηση, ενώ δίπλα μας η κοινωνία προχωρούσε, όπως προχωρούσε, χωρίς εμάς, και δυστυχώς χωρίς η αριστερά να μετατραπεί στη μεγάλη μεταρρυθμιστική δύναμη, ευθύνης και αξιοπιστίας. Τώρα μπορεί να γίνει; Στα πλαίσια της κεντροαριστεράς, ή θα επιμένει σε ένα εντελώς μοναχικό δρόμο, που δεν υπάρχει πουθενά στην Ευρώπη, αλά και ούτε μεταξύ των κομμάτων που απαρτίζουν το Ευρωπαϊκό Κόμμα της Αριστεράς, όπου συμμετέχει ο ΣΥΡΙΖΑ.
18 ώρες πριν · Επεξεργασμένο · Μου αρέσει! · 2
Raphael Manioudakis επειδη ειναι η πρωτη φορα ρε δασκαλε θα στο πω!!! ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕΧΡΙ ΑΗΔΙΑΣ!!!
13 ώρες πριν · Μου αρέσει!
Dmitris Haralampakis Μιχάλη μου, δεν είμαι ο καταλληλότερος να μιλήσω εξ ονόματο ςτου ΣΥΡΙΖΑ. Εμένα με ενδιαφέρει "η ολη" αριστερά. Κι αυτό που συμβαίνει τώρα είναι οτι στήνεται στον τοιχο η δημοκρατία και οι ομαλές εξελίξεις ΜΟΝΟ και ΜΟΝΟ για να μην ανέβει η αριστερα. Αν αυτό είναι αναμενόμενο απο την παραταξη των Γκοτζαμάνηδων και της ζάχαρης στα ρεζερβουάρ το 1966, είναι εξοργιστικό να καλύπτεται απο δυνάμεις που αυτοαναφέρονται ως δημοκρατικές, σοσιαλιστικές ή αριστερές. Είναι όδειδος να αφήνουν υπονούμενα για εμπολοκή αριστε΄ρων δυνα΄΄μερων σε ένοπλες επιθέσεις κατα κομμάτων ή δημοσιογ΄ραφων. Είναι ντροπή να επιχάιρουν με την τεχνητή -και κατα τα φαινόμενα ίσως και απολύτως στημένη- στοχοποίηση ενός αντίπαλου κόμματος και να μην βλεπουν οτι ο στόχος είναι οι γενικότερες ιδέες ενός χώρου και η ίδια η δυνατόττα να εκφέρεται (όπως εκφέρεται διαολε!) εναλλακτικός λόγος. Ειδικά για την ΔΗΜΑΡ τι να πω... Ως χτές ήταν στόχος αυτών των μεθοδεύσεων, ως χτές ήταν ο ΚΑΤ΄ΕΞΟΧΗΝ ώρος ανοχής σε χώρους όπως η "Αμαλίας", Τώρα τις ανεχεται για να πάρει πόντους..
8 ώρες πριν · Μου αρέσει! · 2
Dmitris Haralampakis Οσο για την τελευταία σου ποράγραφο. Αν. όπως λες η αριστερά πορευτεί "στο πλαίσιο της κεντροαριστεράς" τότε σε οτι με αφορά δεν θέλω να είμαι μαζί της. Το υπόδειγμα αυτό έχει απωλέσει παντού στην Ευρώπη αποιαδήποτε ακόμα και απόχρωση ενναλλακτικού σχεδίου. Εχει προχωρήσει σε ενεργητική πλέον στήριξη ενός απο τους πολλούς καπιταλισμούς όπως λες. Του πιο μπαγιάτικου , πιο επιθετικού, πιο απάνθρωπου καπιταλισμού του καζινοκαπιταλισμού.
8 ώρες πριν · Μου αρέσει! · 1
Manousos Daskalakis Μιχάλη και Δημήτρη καλημέρα.Θα συμφωνήσω σε πολλά μαζί σου και με το Δημήτρη στο τελευταίο.Ότι η κεντροαριστερά{σοσιαλδημοκρατί
6 ώρες πριν · Μου αρέσει!
ΜΙΧΑΛΗΣ ΑΡΤΕΜΑΚΗΣ Δεν ξέρω αν μεγάλα ρεύματα σκέψης και πολιτικής δράσης, μπορεί να χάνονται τόσο εύκολα από το προσκήνιο της ιστορίας, σε χώρες όπου οι ιδέες του μαρξισμού και του φιλελευθερισμού όχι μόνο γέννησαν αλλά και βρήκαν και την πιο πλήρη εφαρμογή τους, όπως είναι το κράτος πρόνοιας, τα ανθρώπινα δικαιώματα και η δημοκρατία και οι ιδέες του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Θυμίζω ότι το μεγαλειώδες έργο του ο Μαρξ το έγραψε ζώντας στην Γερμανία, Ελβετία, Γαλλία και κύρια στην Αγγλία. Γιατί; εκεί υπήρχε το υλικό, όχι μόνο των ιδεών στην οικονομία, φιλοσοφία, ιστορία, αλλά και των υλικών προϋποθέσεων. Εκεί αναπτύχθηκε και χειραφετήθηκε η εργατική τάξη και το εργατικό κίνημα, σαν φορέας ιδεών για την υπέρβαση του καπιταλισμού, την αταξική κοινωνία και τον κομμουνισμό. Εκεί είχαμε και την πρώτη μεγάλη εξέγερση της εργατικής τάξης το 19ο αιώνα. Την Κομμούνα του Παρισιού. Εδώ γεννήθηκαν και ανδρώθηκαν τα δύο μεγάλα ιστορικά ρεύματα του εργατικού κινήματος, μετά την διάσπαση του 1919, σοσιαλιστές, σοσιαλδημοκράτες - κομμουνιστές, που με τους αγώνες τους, ιδιαίτερα μετά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο, εδραίωσαν το Κράτος Πρόνοιας, και την πιο ολοκληρωμένης μορφή δημοκρατίας, σαν αποτέλεσμα των ιδεών σοσιαλιστών - φιλελεύθερων (κεντροαριστερά). Εδώ γεννήθηκε η μεγάλη σχολή του Δυτικού Μαρξισμού και τα κινήματα από το Μάι του 1968, σε αντιπαράθεση στο Σοβιετικό Μαρξισμό. Των ιδεών του δημοκρατικού σοσιαλισμού σε αντιπαράθεση στο δογματισμό και στην δικτατορία του προλεταριάτου. Είναι γνωστή, αγαπητέ Δημήτρη, η κατάληξη: κατάρρευση - ανανέωση. Ο καπιταλισμός έχει μπει σε μια νέα φάση μετά τον Ψυχρό πόλεμο και την κατάρρευση του διπολισμού. Η ανανεωτική αριστερά, είναι σε νέους δρόμους αναζήτησης, όπως, πάντα, ψάχνεται στην φάση της παγκοσμιοποίησης, και του νέου παγκόσμιου καταμερισμού. τα πράγματα δεν είναι απλά, ούτε του μαύρου - άσπρου, αλλά πολύ σύνθετα. Ο δογματικός τρόπος σκέψεις (επαναλαμβάνοντας λάθη και στερεότυπα, ιστορικών περιόδων που καμιά σχέση δεν έχουν με το σήμερα, όπως ακόμα για το ρόλο της βίας σήμερα στη κοινωνία) αποδεικνύεται, αυτοκαταστροφικός, και οδηγεί, στην περιθωριοποίηση τις δυνάμεις της αριστεράς, και είναι ο μόνος υπεύθυνος και όχι τα σενάρια, παρακρατικών, Γκοτζαμάνιδων, κλπ. Αυτά να μου επιτρέψεις, αποτελούν, δικαιολογίες, στρατηγικής και προγραμματικής, αδυναμίας του ΣΥΡΙΖΑ, και της προσπάθειας τα πάντα να ερμηνεύονται σαν νεοφιλελευθερισμός. Όταν μάλιστα μετά την τελευταία κρίση, του 2007, έχει ξεκινήσει μια ολόκληρη συζήτηση, σε παγκόσμιο επίπεδο, ότι δεν υπάρχει μια σχολή, ή ένας τρόπος σκέψης που μπορεί να ερμηνεύσει την σημερινή κρίση, και τις ιδιαιτερότητες της, σε κάθε χώρα. Ανάμεσα σ'αυτές είναι και η χώρα μας. Θυμίζω, ότι και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, υιοθετώντας την μια ή την άλλη άποψη, έχουν προβλέψει την κατάρρευση της οικονομίας μας από το 2012 και την έξοδο από το Ευρώ, όπως και την κατάρρευση της Ευρωζώνης. Σενάρια, που κατά κύριο λόγο προερχόταν, από Αγγλοσαξονικές χώρες, που δεν κατανοούν, αυτός είναι και ο αντίλογος της άλλης πλευράς, ότι για τις Ευρωπαϊκές ελίτ, η Ευρωπαϊκή Ενοποίηση και Ολοκλήρωση, είναι Πολιτική απόφαση και όχι μόνο Οικονομική. Μάλιστα παρομοιάζεται με την περίοδο του 19ου αιώνα, που πολλοί Ευρωπαίοι, διανοητές, όπως σημειώνει ο Τοκβίλ θεωρούσαν, την διάλυση των ΗΠΑ σαν δεδομένη.
Αυτά στα γράφω γιατί πιστεύω, ότι μέσα από στην κρίση τα μόνο όπλα για όλους τους καλόπιστους ενεργούς πολίτες είναι μόνο ο δημοκρατικός διάλογος, χωρίς φανατισμούς, παρ’όλο ότι ΔΙΑΦΩΝΟΥΜΕ. Αλλά αυτό είναι το μεγαλείο της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ που όλοι μας θα πρέπει να υπερασπιστούμε με χέρια και με δόντια, και σ’αυτό θα πρέπει ΟΛΟΙ ΝΑ ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ.
2 ώρες πριν · Επεξεργασμένο · Μου αρέσει!
Manousos Daskalakis "Ο καπιταλισμός έχει μπει σε μια νέα φάση μετά τον Ψυχρό πόλεμο και την κατάρρευση του διπολισμού. Η ανανεωτική αριστερά, είναι σε νέους δρόμους αναζήτησης, όπως, πάντα, ψάχνεται στην φάση της παγκοσμιοποίησης, και του νέου παγκόσμιου καταμερισμού. τα πράγματα δεν είναι απλά, ούτε του μαύρου - άσπρου, αλλά πολύ σύνθετα." Πράγματι τα πράγματα δεν είναι καθόλου απλά και είναι αναγκαίες οι ρεαλιστικές θέσεις της αριστεράς στα πλαίσια της ελευθερίας και της δημοκρατίας."Εδώ σε θέλω κάβουρα να περπατάς στα κάρβουνα."Θα σου θυμίσω κ. ορειβάτη και μια συνέντευξη του ΑΛΑΒΑΝΟΥ όταν ανέλαβε την προεδρία του Συνασπισμού."Ότι¨ "παλιά είχαμε έτοιμες συνταγές γιατί διαβάζαμε το κεφάλαιο του ΜΑΡΞ.."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου