ΚΕΦΑΛΙΑ ΠΟΛΛΑ

      Αυτό δεν είναι ποίημα είναι ελεγεία θανάτου.

      Κεφάλια πολλά καρφωμένα στους πασσάλους.

      Γεμάτα με καρφιά μπουκωμένα με χαρτιά

      Ήλιο δεν γνωρίζουν ξανά.

      Οσμές τριγύρω τους και πληγές.

      Σκυλιά γαβγίζουν τις νύχτες.

      Κοράκια  πετούν το μεσημέρι,

     Από πάνω τους με τα γαμψά τους νύχια.

     Τοπίο θανάτου έσπειραν

     και τώρα οι ίδιοι έπεσαν θύματα.

     Αίμα, δάκρυα, πόνος σκοτάδι.

     Θρυμμάτισαν την κοινωνία,

     που αυτοκτονεί ή αργοπεθαίνει.

     Τα σκοτεινά τους σχέδια

     Επέστρεψαν στους εμπνευστές τους.

     Ξεσήκωσαν τα πλήθη που εκδικούνται.

     Οι άφρονες δεν γνώριζαν ότι¨

     "Όποιος σπέρνει θύελλες

     θερίζει καταιγίδες;"

    

     ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ