«Το εκπαιδευτικό σύστημα σε διδάσκει


να ξεκινάς να γράφεις αφ΄ότου ολοκληρώσεις τις σκέψεις σου,

που σημαίνει, ότι θα πρέπει να ξέρεις

το συμπέρασμά σου πριν ξεκινήσεις να γράφεις»



Shlomo Sand







Όταν ο συγγραφέας άρχισε να εφαρμόζει τις μεθόδους τού Ernest Gellner, τού Benedict Anderson (σ.σ. διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα»: Φαντασιακές κοινότητες) και άλλων, οι οποίοι προκάλεσαν ουσιαστική επανάσταση στο πεδίο τής εθνικής ιστοριογραφίας, το υλικό, που συνάντησε στην έρευνά του φωτίστηκε απο γνώσεις, που τον οδήγησαν σε απρόσμενες κατευθύνσεις. Συνάντησε ελάχιστα νέα ευρήματα. Σχεδόν όλο αυτό το υλικό είχε ανακαλυφθεί προηγούμενα από σιωνιστές και ισραηλινούς ιστοριογράφους. Η διαφορά ήταν, ότι κάποια στοιχεία δέν είχαν λάβει την απαραίτητη προσοχή, άλλα κρύφτηκαν αμέσως κάτω απο το χαλάκι των ιστοριογράφων και άλλα «ξεχάστηκαν», επειδή δέν ταίριαζαν στις ιδεολογικές ανάγκες τής εξελισσόμενης εθνικής ταυτότητας.



Το αξιοθαύμαστο ήταν, πως μεγάλο μέρος των πληροφοριών, που παρατίθενται στο βιβλίο, ήταν ανέκαθεν γνωστό εντός τού περιορισμένου κύκλου των επαγγελματιών ερευνητών, αλλά σταθερά χανόταν στο δρόμο προς τη δημόσια αρένα και την εκπαιδευτική μνήμη. Η δουλειά τού συγγραφέα ήταν να οργανώσει εκ νέου τις ιστορικές πληροφορίες, να ξεσκονίσει τα παληά χειρόγραφα και να τα επανεξετάσει. Τα συμπεράσματα, στα οποία τον οδήγησαν, δημιούργησαν μια ριζικά διαφορετική αφήγηση από εκείνη, που είχε διδαχθεί στα νιάτα του