Επιστροφή
Έντυπη Έκδοση
Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 29 Αυγούστου 2011
Το χρέος δεν είναι βιώσιμο
elet@enet.gr «Το δημόσιο χρέος δεν είναι βιώσιμο» έλεγαν συνεχώς, σοβαροί οικονομολόγοι. Στις 21 Ιουλίου έγινε μία συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Ενωση, όπου οι οίκοι αξιολόγησης την ονομάζουν «selected default»-«επιλεκτική χρεοκοπία».
Πράγματι δεν χρεοκόπησε εντελώς το ελληνικό Δημόσιο, αλλά μερικώς.

Αυτό έγινε -υποτίθεται- σε συμφωνία με τους ενδιαφερομένους, αλλά οι τράπεζες δεν δείχνουν και πολλή προθυμία. Στα ομόλογα στα οποία θα γινόταν το κούρεμα υπολογίζεται ότι θα είναι της τάξης του 21% έως 25%. Δηλαδή θα υπάρξει κέρδος για το ελληνικό Δημόσιο της τάξεως των 15-20-25 δισεκατομμυρίων, σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στο ογκώδες και αυξανόμενο δημόσιο χρέος.

Αλλά και αυτή η συμφωνία για να υλοποιηθεί πρέπει να συναινέσουν οι συμβαλλόμενες χώρες. Η Φινλανδία όμως μας παίζει τον παπά και λέει "δώσε πρώτα μετρητά για να σου δώσω τον οβολό μου". Από κοντά και οι χώρες δορυφόροι της Γερμανίας, Αυστρία, Ολλανδία. Στο εσωτερικό η ύφεση βαθαίνει χρόνο με το χρόνο βυθίζοντας την οικονομία στον στασιμοπληθωρισμό. Από μια οικονομία σε βαθιά ύφεση, δεν έχεις δυνατότητα άντλησης εσόδων για το κράτος.

Η ανεργία αυξάνεται συνεχώς, οι μικρές επιχειρήσεις σε αναλογία περίπου 20% βάζουν λουκέτο. Οι συνεχείς μειώσεις μισθών και οι συνεχείς αυξήσεις φόρων προκαλούν συνεχείς αντιδράσεις των εργαζομένων, και δικαίως, αλλά βυθίζουν, όλο και περισσότερο, στα τάρταρα την οικονομία. Οι δανειστές δεν έχουν συναισθήματα. Δεν ενδιαφέρονται για τον λαό και τα προβλήματά του. Θέλουν τα τοκοχρεολύσιά τους.

Η κυβέρνηση όμως εκλέχτηκε από τον λαό. Δεν αντιπροσωπεύει τους δανειστές. Ούτε πρέπει να υποκύπτει στους όρους τους. Τι πρέπει να γίνει; Κούρεμα του συνόλου του χρέους κατά το ήμισυ. Μόνο τότε θα καταστεί βιώσιμο. Πίεση μαζί με τις νότιες χώρες, για ευρωομόλογο, προκειμένου να δανείζονται όλες οι χώρες της ευρωζώνης με το ίδιο επιτόκιο.

Ασφαλώς και επενδύσεις για ανάπτυξη, και ανάκαμψη της εθνικής οικονομίας. Παρ' όλα αυτά, δυστυχώς, παρατηρούμε το αντίθετο. Ερχεται εδώ αντιπροσωπεία του γερμανικού ΣΕΒ, και απαιτεί "ελεύθερες ζώνες" τύπου Κίνας, και ειδικό εργασιακό καθεστώς για να προβούν σε επενδύσεις. Βαίνουμε ολοταχώς προς αποικία των ισχυρών κρατών της Ευρώπης».

Μανούσος Γ. Δασκαλάκης