ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΜΑΡΚΟ ΜΠΕΛΠΟΛΙΤΙ
ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΗΛΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΓΙΑΛΚΕΤΣΗ «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»
Επιμέλεια Σχόλια Μανούσος Γ.Δασκαλάκης
ΧΑΘΗΚΕ Η ΝΤΡΟΠΗ
«Η ντροπή δεν υπάρχει πλέον. Αυτό το συναίσθημα που μας υπαγορεύει να νιώθουμε μια ταραχή, ή ένα αίσθημα αναξιοπρέπειας μπροστά στις συνέπειες μιας φράσης μας, ή ενέργειας μας, που μας οδηγεί να σκύβουμε το κεφάλι, να χαμηλώνουμε τα μάτια, να αποφεύγουμε το βλέμμα του άλλου, να είμαστε ταπεινωμένοι, και φοβισμένοι, φαίνεται να έχει χαθεί. Σήμερα η ντροπή αλλά και η δίδυμη αδελφή της η σεμνότητα, δεν αποτελεί πλέον ένα φρένο στο θρίαμβο της επιδειξιομανίας, στην ηδονοβλεψία, τόσο μεταξύ των απλών ανθρώπων, όσο και μεταξύ των ηγετικών τάξεων. Η απώλεια αξίας της ντροπής σχετίζεται με ένα και μοναδικό φαινόμενο¨ την εξιδανίκευση του κοινότοπου του ασήμαντου. Το εντυπωσιασμένο βλέμμα των πολλών δεν στρέφεται πλέον, προς πρόσωπα ηθικά ή διανοητικά σπουδαία, αλλά σε ανθρώπους μέτριους ανώνυμους, απολύτως όμοιους με τον άνθρωπο του δρόμου, ή με την γυναίκα της διπλανής πόρτας. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που παράγεται από την τηλεόραση ,από ορισμένα προγράμματα με μεγάλη ακροαματικότητα, όπως «Ο Μεγάλος αδελφός». Σημείωση ΜΔ. «Η εξιδανίκευση του κοινότοπου και του ασήμαντου» φαίνεται και από τα πρόσωπα που εκλέγονται για να μας εκπροσωπήσουν στις εκλογές. Αντί να προσπαθούν τα κόμματα να εμπνεύσουν, κορυφαίες πνευματικές προσωπικότητες των γραμμάτων των τεχνών , και της οικονομίας, προσελκύουν στα ψηφοδέλτια τους ανθρώπους του θεάματος¨ ηθοποιούς, αθλητές, τηλεοπτικές περσόνες, λαϊκούς τραγουδιστές κ.λ.π. με σκοπό να υποκλέψουν την ψήφο των πολιτών. Βεβαίως δεν μπορούμε να πούμε ότι και στις κατηγορίες αυτές δεν υπάρχουν άνθρωποι που διαπρέπουν. Άλλα όμως είναι τα κριτήρια των κομμάτων. « Σε ότι αφορά την ντροπή , δεν είναι πλέον αληθινό όπως στο παρελθόν ,ότι αυτό το συναίσθημα αποτελεί σε κάθε περίπτωση μια αξία. Η ντροπή της σύγχρονης κοινωνίας είναι, όπως έχει λεχθεί, «μια επιδερμική ντροπή» {ΆΓΚΝΕΣ ΧΕΛΕΡ}η όπως λένε οι ψυχολόγοι «μια αμοραλιστική ντροπή». Δεν είναι μια αληθινή ντροπή αλλά μια επιφανειακή ντροπή ,που συνδέεται ακριβώς με την ηθική της επιτυχίας, με το πιο βαθύ κομφορμισμό, ο οποίος παρά τα τόσα λόγια που ξοδεύει να εξυψώσει το άτομο, το τυποποιεί όλο και περισσότερο. Όπως μας εξηγούν οι ψυχολόγοι, «η ηθική ντροπή» προϋποθέτει τη στενή σύνδεση αισθήματος ενοχής και ντροπής».Σ.Σ Παλιά στις αγροτικές κοινωνίες όπως η Ελληνική που υπήρχε ακόμη το αίσθημα της ντροπής, ο λαός έλεγε γι`αυτόν που παρεκτρεπόταν «Δεν έχει τσίπα αυτός;»