ΜΑΚΡΥΣ Ο ΔΡΟΜΟΣ

Εγωιστές εμείς οι Ευρωπαίοι, άπληστοι αδιάφοροι
για τον πλησίον, κρατάμε το μαχαίρι
στο ένα χέρι, και το ευαγγέλιο στο άλλο
παριστάνοντας τάχα μου, τους Χριστιανούς.
Υποκριτές και φαρισαίοι όλοι εμείς
καταφέραμε να σκοτώσουμε ότι ζωντανό
Υπήρχε μέσα μας, να παγώσουμε την
Αγάπη του έσω μας κόσμου. Σχεδόν ανεπαίσθητα
Εντός μας φώλιασε ο Μαμωνάς, ο
Μέγας λατρευτής του υλικού κόσμου.
Έφερε μαζί του τα σύνεργα του πολέμου.
Την κακία την μωροφιλοδοξία, το μίσος.
Και τον ανταγωνισμό μέχρι θανάτου.
Νομίζουμε ότι κρατάμε στα χέρια μας
τις τύχες του κόσμου. Όμως από πηλό καμωμένοι.
Είμαστε, σκουλήκια που σέρνονται στο χώμα.
Δεν έχουμε το «γνώθιν σαυτόν»
Και σαν γίγαντες, βλέπουμε τον εαυτόν μας.
Στον καθρέπτη.
Είναι μακρύς ο δρόμος μέχρι να διανύσουμε.
Το μονοπάτι που θα μας οδηγήσει
από ανθρωποειδή σε ανθρώπους.
Μέχρι τότε ας μην ελπίσουμε
Πως θα αλλάξουμε τον κόσμο.


ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ