ΣΑΤΙΡΑΣ ΠΑΘΗ


Στίχους γράφω κι εγώ

σε νέο Σουρή ν`αναδειχτώ

Μα πήραν φόρα άλλοι

και μου πήραν την σκυτάλη.

Μου έμεινε ένας καημός

πως δεν με αναγνωρίζουν,

και το συκώτι, μου το πρήζουν.

Στην βουλή δεν με τίμησαν

ακόμη ,και δεν ζήτησαν συγνώμη.

Ίσως να πάω να κρεμαστώ

στης αυλής μου τη μουριά.

Με τα πράσινα τα φύλα

μα με πιάνει ανατριχίλα.

Προτιμώ στο ίσκιο της να

πίνω καφεδάκι ,από της

κυράς μου το χρυσό

το εβένινο χεράκι. Και

σάτιρα να κάνω μέχρι να

αποθάνω.

Για την πολιτική επικαιρότητα

στων Ελλήνων την κοινότητα.

Για της βουλής τις πομπές

που δεν κάνει παραπομπές.

και κουκουλώνει, τα σκάνδαλα

των μακροχέρηδων,

Που δεν τους κόβει τάκρα

σαν των κουλοχέρηδων.

Αφήνει να ροκανίζουν το

χρήμα, από το δημόσιο

κορβανά, μήνα με το μήνα.

Στη φυλακή πρέπει να μπουν

όσοι τον όρκο τους δεν τιμούν .

Να τιμωρηθούν, και με την γλύκα

της ποινής κι αυτοί, να ευφρανθούν.

Να τους δίνουν κάθε ημέρα

όσπρια και φασολάδα

να ξεχάσουν πολυτέλειες

και αστακομακαρονάδα.

Θυμήθηκα και τον Γιώργο Αυτιά

έναν μικρούλη τηλεαστέρα

και των συνταξιούχων πατέρα.

Να τον ευχαριστήσω για την

προστασία που παρέχει στον λαό

σαν μεγάλο αφεντικό.

Aχ κι αυτοί οι εργολάβοι

της μεσολάβησης, που γεμίζουν

τα δικά τους τα ταμεία ,από

την ανθρώπινη την δυστυχία.

Το κράτος πρέπει νάναι σοβαρό,

οργανωμένο και ισχυρό,

Να σέβεται τους πολίτες

γιατί έχουν δικαιώματα

και δεν είναι αλήτες.

Σαν άρχοντες να τους τιμά

σε μια κοινωνία που εκτιμά.

Να τους παρέχει υπηρεσίες

χωρίς πολιτικάντικες υστεροβουλίες

Στην ζωή τους έχουν κάνει

κι αυτοί αμέτρητες θυσίες.





ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ