ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΙΔΕΕΣ
Το Ελληνικό μεταπολεμικό μοντέλλο ανάπτυξης, ασφαλώς έφτασε στο τέλος του. Τέλος οδυνηρό σχεδόν με θεραπεία σοκ. Άραγε έφθασε στο τέλος του και το κράτος των πελατειακών σχέσεων , και της "τακτοποίησης" του παιδιού στο δημόσιο; Σε βάρος των υπολοίπων παιδιών , που ξερογλέιφονται κι αυτά για μια θέση στο δημόσιο; Δεν πιστεύω ότι θα γίνει εύκολα αυτό παρά τις τωρινές δυσκολίες του κράτους διότι τέτοιες νοοτροπίες δεν ξεριζώνονται εύκολα από έναν λαό ο οποίος προστατεύει τα παιδιά του, και σύμφωνα με τον διαπρεπή φιλόσοφο Στέλιο Ράμφο¨ "στην Ελλάδα κυριαρχεί το δίκαιο του αίματος" σε βάρος της υπόλοιπης κοινωνίας. Βεβαίως η ανύψωση του πνευματικού επιπέδου του λαού βοηθάει στο να μην θίγει την αξιοπρέπεια του, επαιτώντας από τον βουλευτή θέση στο δημόσιο δια της πλαγίας οδού. Το μοντέλο ανάπτυξης με τόσα πολλά μαγαζάκια και αυτοαπασχολούμενους επίσης δεν έχει πλέον μέλλον.
Ζητούνται νέες ιδέες από νέους ανθρώπους, που θα ρισκάρουν σε νέες παραγωγικές επενδύσεις. Ασφαλώς κάποιοι πρέπει να στραφούν στην αγροτική παραγωγή που εγκαταλείφθηκε και παρασιτούν στις μεγαλουπόλεις. Μια αγροτική παραγωγή όμως με επιστημονικό τρόπο και σύγχρονα μέσα παραγωγής. Πολλά έπρεπε να γίνουν από τις πολιτικές ηγεσίες πριν φθάσουμε στον πάτο.Παρόλα αυτά τώρα που βρήκαμε πάτο, πρέπει ν σηκώσουμε το βλέμμα και να σκοπεύσουμε ψηλά. Με λογισμό και με όνειρο.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ ΧΑΝΙΑ -ΚΡΗΤΗΣ