Ο ΑΣΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ
ΠΕΖΟΓΡΑΦΗΜΑ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Στο Ηράκλειο γνώρισε ο Βασίλης τον Χρήστο. Και οι δύο ήταν θαμώνες της καφετέριας «ΑΛΦΑ» στην πλατεία των λιονταριών. Ο Χρήστος ονειρευόταν να γίνει ηθοποιός. Σπούδασε δύο χρόνια σε μια σχολή στην Αθήνα. Στην πορεία βαρέθηκε και επέστρεψε πίσω στο Ηράκλειο. Όταν τον ρωτούσε η παρέα του για τις σπουδές του τους απαντούσε ότι¨ «τουλάχιστον έγινα ένας καλός θεατής του θεάτρου, και του κινηματογράφου». Ο πατέρας του Χρήστου είχε ένα μεγάλο κατάστημα ετοίμων ενδυμάτων στο κέντρο του Ηρακλείου. Όταν ο Χρήστος ήταν στα δώδεκα ξαφνικά πέθανε η μητέρα του, στην οποία είχε μεγάλη αδυναμία. Άφησε ορφανά από μάνα, τα δύο παιδιά της, τον Χρήστο και την Χρυσάνθη. Ο μεγαλέμπορος πατέρας τους, ο Κώστας ήταν απαρηγόρητος. Έμεινε μόνος για πέντε χρόνια. Δεν άντεξε παραπάνω την μοναξιά, και ξαναπαντρεύτηκε μια υπάλληλο του την Φαίδρα. Τα παιδιά του δεν τον συγχώρησαν και ιδιαίτερα ο Χρήστος. Αδικαιολόγητα θα μου πείτε γιατί ο κυρ Κώστας ήταν ακόμη σχετικά νέος, κι εύπορος, και είχε ακόμη δικαιώματα στην ζωή. Τα παιδιά του όμως δεν είχαν ξεπεράσει το τραύμα, από τον θάνατο της μάνας τους. Ούτε είχαν την ωριμότητα να κατανοήσουν των άλλων την θέση και τα προβλήματα.
Μεσούσης της δικτατορίας των Συνταγματαρχών γύρω στα 1971, ο Χρήστος οργανώθηκε στον ακροαριστερό χώρο, και μαζί με τους συντρόφους του προέβαιναν σε πράξεις αντίστασης εναντίον της δικτατορίας. Θεωρήθηκαν επικίνδυνοι και επικηρύχθηκαν από το χουντικό καθεστώς. Ο Χρήστος για ένα διάστημα κρύφτηκε σε φιλικά σπίτια. Ώσπου τον εφοδίασαν με πλαστό διαβατήριο και διέφυγε στο εξωτερικό. Στην Κρήτη επέστρεψε ξανά μετά την πτώση της χούντας . Αντίθετος με τον ανήσυχο κι επαναστάτη Χρήστο ήταν ο Βασίλης. ΄Ηταν ένας νέος ήρεμος, μετριοπαθής και λίγο «φευγάτος». Παρακολουθούσε καθημερινά τα ζώδια και τις προβλέψεις τους. Κανείς δεν γνώριζε, αν πίστευε ειλικρινά τις αστρολογικές προβλέψεις ή το έλεγε έτσι στα κορίτσια τη παρέας του για να ψαρέψει γκόμενα.
Ο Βασίλης προήρχετο από μεγάλη οικογένεια της Μεσαράς. Ο πατέρας του ήταν μεγαλοκτηματίας. Είχε τρία κορίτσια και πάνω που είχε απελπιστεί ότι δεν θα έκανε αγόρι νάτος και ξεπροβάλλει ο Βασίλης ολοκόκκινος και ζωηρός, ζωηρός. Η χαρά του πάτερ φαμίλια , κυρ Αντρέα ήταν μεγάλη. Προόριζε τον γιο του ως διάδοχο του στα κτήματα. Ο Βασίλης δεν τον διέψευσε. Από μικρός βοηθούσε τον πατέρα του και παρατηρούσε κάθε του κίνηση. Όταν τέλειωσε το τριτάξιο γυμνάσιο ζήτησε από τον πατέρα του να του νοικιάσει δωμάτιο στην πόλη του Ηρακλείου. Για να τελειώσει στην πόλη το λύκειο, και να βρίσκεται κοντά στα φροντιστήρια. Πράγματι ο πατέρας του, δεν έφερε αντίρρηση και του αγόρασε ένα δυάρι διαμέρισμα. Στο Ηράκλειο όταν σπούδαζε στην τρίτη λυκείου γνώρισε τον Χρήστο και έγιναν αχώριστοι για ένα διάστημα. Ο Χρήστος του έλεγε ότι είναι παιδί του μπαμπά του βουτυρόπαιδο και «γιος τσιφλικά». «Εσύ τι είσαι Χρήστο ; Δεν είσαι αστόπαιδο και γιος μεγαλεμπόρου»; «Ναι του απαντούσε ο έφηβος και επαναστάτης Χρήστος. «Εγώ όμως ξεπέρασα την τάξη μου, και θα εργαστώ για τα δίκια του εργαζόμενου λαού». Ο Βασίλης πέρασε από τους πρώτους στην γεωπονική Αθηνών. Εκεί γνώρισε την Τζίνα μια όμορφη συμφοιτήτρια του συμπτωματικώς από το Ηράκλειο. Σχεδίαζαν να παντρευτούν μόλις θα έπαιρναν το πτυχίο τους. Μετά έξι περίπου χρόνια βλέπουμε τον Βασίλη να έχει αναλάβει τα κτήματα του πατέρα του. Παράλληλα είχε ανοίξει κι ένα μεγάλο κατάστημα με είδη γεωπονίας. Είχε παντρευτεί την Τζίνα η οποία είχε διορισθεί ως γεωπόνος στην διεύθυνση γεωργίας. Την ευτυχία του συμπλήρωσε ένα χαριτωμένο κοριτσάκι. Ο Χρήστος αντικομφορμιστής και επαναστάτης , δεν στέριωσε σε καμιά δουλειά. Οργανώθηκε στο κόμμα του όπου και αφιερώθηκε ολοκληρωτικά. .Οι ερωτικές του σχέσεις ήταν περιστασιακές , και δεν παντρεύτηκε ποτέ. Όνειρο του ήταν η επανάσταση και η αλλαγή του κόσμου.