ΑΠΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ "ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΙΣ "ΕΤ3"


Ιωάννα Μουτσοπούλου says:
Μου φαίνεται πολύ συγκινητικός και ορθός ο όρος «υπαρξιακή ισονομία» και συμφωνώ απόλυτα. Και με τα άλλα π.χ. με την επάρκεια που είπες παρακάτω. Το πρόβλημά μας είναι το πώς θα γίνουν όλα αυτά και εκεί μπορούμε να διαφωνούμε όσο θέλουμε. Στην πραγματικότητα δεν θέτω ως προϋπόθεση της όποιας επιλογής μια προηγούμενη συνειδησιακή ανάταση και στο μεταξύ … ας πεθάνουμε. Όχι. Απλώς πιστεύω πως αν δεν υπάρξει θεμελιώδης αλλαγή σε αυτό, ό,τι και να κάνουμε, θα αποτύχουμε, και ότι είναι η μοναδική ευκαιρία για τον άνθρωπο να κάνει αυτό το άλμα μέσα του.

Καθόλου βέβαια δεν εννοώ πως πρέπει να μείνουν ατιμώρητοι όσοι προδώσανε τις ηθικές και συνταγματικές αρχές. Ίσα-ίσα μάλιστα. Πώς το διανοήθηκες; Πρέπει οπωσδήποτε να τιμωρείται σύμφωνα με το δίκαιο όποιος παραβαίνει τους νόμους, αλλά βλέπεις πόσο δύσκολο είναι κάτι τέτοιο, γιατί η μεγάλη δύναμη παρέχει ντε φάκτο ασυλία στους ισχυρούς και, όπως έλεγε ο αρχαίος Σκύθης σοφός Ανάχαρσις, ο νόμος μοιάζει με τον ιστό της αράχνης που πιάνει μόνον τα μικρά έντομα, ενώ τα μεγάλα τον σκίζουν.

Στον λαό αναφέρομαι υποχρεωτικά, επειδή είναι ο μόνος που μπορεί να αλλάξει τα πράγματα. Περιμένεις ότι οι ελίτ πρόκειται να κάνουν ο,τιδήποτε που θα διαταράξει την ησυχία τους; Θα περιμένεις αιώνια. Σπανίως ξεφυτρώνουν ατομικές εξαιρέσεις, αλλά ακόμη και αυτοί θέλουν βοήθεια. Επομένως πρέπει να δούμε το διάχυτο μικρότερο κακό που υπάρχει στους ανθρώπους και αποτελεί τη βάση στην οποία στηρίζεται και η οποία τροφοδοτεί το μεγάλο. Εξάλλου και οι πολλοί πρέπει εκτός από τα υλικά αγαθά να διαβιούν μία λιτότερη ζωή με μεγαλύτερο νόημα και όχι αυτή την ανοησία.

Το ότι πρέπει να εκλεγούν άλλοι πολιτικοί με άλλα ήθη και δυνατότητες είναι αναμφίβολο. Είναι μάλιστα δραματικά καίριο ζήτημα. Αλλά με τι κριτήρια θα τους επιλέξουν οι άνθρωποι; Με κριτήριο το ποιος θα τον διορίσει ή τι φοράει ή αν φαίνεται “μάγκας” ή αν μιλάει με στόμφο ή αν θα του κάνει κάποια άλλη χάρη; Με τέτοια στηρίζονται οι φιλόδοξοι που δεν θα πάψουν να κυκλοφορούν ανάμεσά μας, αυτό μην το ξεχνάς.

Πολλές φορές αγχώνομαι όταν μιλάω έτσι, γιατί ο συνομιλητής, μη ακούγοντας τους αναμενόμενους μύδρους ενάντια στους κυβερνώντες (παρότι φαίνεται η απόλυτη αντίθεση και μόνον από τη διατύπωση αρχών), αισθάνεται ανικανοποίητος και υποψιάζεται ότι προβάλλω δικαιολογίες ελιτίστικες. Αλλά αυτό είναι τελείως λανθασμένη εντύπωση. Μη μπερδεύεις τη νηφαλιότητα σκέψης με αυτό. Η αλλαγή συνείδησης που θεωρώ αναγκαία αφορά την κοινωνία και όχι τις ελίτ, γιατί όταν κανείς έχει τη δύναμη των ελίτ δεν αγγίζεται από τίποτα παρά μόνον από ήττα στο πεδίο της ίδιας της δύναμής του π.χ. ο πολιτικός να μην εκλεγεί, το σύστημα εκλογής να αλλάξει, να ισχύσει ο νόμος και να εφαρμοστεί και πολλά άλλα. Όσο διαθέτουν τέτοια δύναμη δεν πρόκειται να παρακινηθούν από τίποτε μέσα τους να κάνουν κάτι καλό. Αφού π.χ. οι πολιτικοί στο λένε κατάμουτρα σαν καλό ότι «αφουγκράζονται» την κοινωνία, για να προσαρμόσουν την πολιτική τους – σκέψου, δεν έχουν καν δική τους άποψη....