Η ΙΣΟΤΙΜΙΑ ΤΗΣ ΨΗΦΟΥ

“Σκέψου ειλικρινά τι θα πεις εσύ, έχοντας δημοκρατική παιδεία, για έναν νέο εγγράμματο άνθρωπο που θα σου πει σήμερα: “Ο λαός φταίει και η ΕΕ έχει δίκιο” (μνημονιακός οπαδός) ή “Αν θέλουν να πάρουν τα χωράφια μας, ε, ας τα πάρουν! Τι να κάνουμε;” (παθητικό θύμα) ή “Α, δεν θέλω να μαθαίνω, γιατί χάνω την ησυχία μου”. Ή για τον γέρο που ψηφίζει ό,τι ψήφιζε και νέος. Ή για τη γυναίκα που ψηφίζει ό,τι της λέει ο άντρας της. Ή για τους τσιγγάνους που συχνά ξεπουλάνε την ψήφο τους. Ή για τον μετανάστη που την ξεπουλάει με αντάλλαγμα την ιθαγένεια. Ή γι’ αυτόν που τη δίνει για έναν διορισμό. Μιλάμε για υπαρκτά πρόσωπα και είναι πάρα πολλά. Και ναι μεν η απόφασή του είναι ελεύθερη, αλλά ταυτόχρονα ευθύνεται για το μέλλον το δικό σου και της κοινωνίας. Τρομερό, έτσι; Όμως η δική σου ψήφος είναι ισότιμη με τη δική του (πράγμα που είναι σωστό από μια άποψη, αλλά είναι και άδικο από μια άλλη, συμφωνείς;).

                             ΙΩΑΝΝΑ ΜΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΥ ΣΧΟΛΙΟ ΜΑΝΟΥΣΟΥ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗ
Γία την ισοτιμία της ψήφου είχε αναρωτηθεί ο φιλόσοφος Κ.Καστοριάδης.

“Είναι δυνατόν ένας μεγιστάνας του πλούτου όπου κατέχει και μέσα ενημέρωσης και επηρεάζει την κοινή γνώμη να έχει την ίδια επιροή και δύναμη με ένα οδοκαθαριστή του Παρισιού που το πολύ πολύ να επιρεάσει την οικογένεια του και κάποιον φίλο που θα συναντήσει σένα μπαράκι;”