ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ Ένα παιδί καθόταν σε γωνιά , φτωχό ρακένδυτο ξυπόλητο. Η νύχτα είχε παγωνιά και ο Θεός ήταν απών εκεί ψηλά . Ένα δάκρυ έτρεχε στο μέτωπο του μικρού. Κυλούσε απαλά και του έγλειφε τα χείλη. Τότε ένα σύννεφο τον σήκωσε ψηλά και μια δύναμη, ως δυνατός αέρας. Εισήλθε στην ψυχή του. «Ε? συ? παιδί?» «Είσαι άντρας.» Του λέει μια φωνή. Σκούπισε το δάκρυ και προχώρα. «Εσύ παιδί μου είσαι έξυπνος θα πας μπροστά κάνε το πρώτο βήμα ήρθε η ώρα.» Το παιδί κατέβηκε στη γη με αναπτερωμένη την ελπίδα. Έμοιαζε άλλος άνθρωπος πια. Ικανός να ξεπεράσει κάθε κακοτοπιά και καταιγίδα. ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ