1.                                               TERI  IGLETON
   “Ο μαρξισμός λοιπόν δεν απώλεσε την πειστικότητά του επειδή ο καπιταλισμός άλλαξε τα ποικίλματά του. Το σύστημα όχι μόνο συνέχισε να είναι αυτό που είναι, αλλά το έκανε και ακόμη πιο επιτακτικά. Κατά ειρωνικό τρόπο, λοιπόν, αυτό που συντέλεσε στην υποχώρηση του μαρξισμού ενίσχυσε, θα λέγαμε, την αξιοπιστία του. Σπρώχτηκε στο περιθώριο όχι γιατί η κοινωνική τάξη πραγμάτων με την οποία ήταν αντιμέτωπος έγινε πιο μετριοπαθής και καλοπροαίρετη, αλλά γιατί έγινε πιο πωρωμένη και αδιάλλακτη. Η εξέλιξη αυτή κατέστησε τη μαρξιστική κριτική ακόμη πιο επίκαιρη. Σε παγκόσμια κλίμακα, το μεν κεφάλαιο ήταν πλέον πιο συγκεντρωμένο και αρπακτικό από ποτέ, η δε εργατική τάξη είχε αυξηθεί σε μέγεθος. Είχε αρχίσει να διαφαίνεται το ενδεχόμενο ενός μέλλοντος στο οποίο οι μεγιστάνες του πλούτου θα έβρισκαν καταφύγιο στις οπλισμένες και οχυρωμένες κοινότητές τους, ενώ το ένα περίπου δισεκατομμύριο υπόλοιποι Δυτικοί θα κατοικούσαν σε δυσώδεις παραγκουπόλεις, περικυκλωμένοι από ειδικούς φρουρούς και συρματοπλέγματα. Υπό εκείνες τις συνθήκες, το να ισχυρίζεται κανείς ότι ο μαρξισμός είχε ξοφλήσει, ισοδυναμούσε με το να ισχυρίζεται ότι η πυροσβεστική υπηρεσία αποτελούσε ξεπερασμένη ιδέα, επειδή οι εμπρηστές είχαν γίνει πιο πανούργοι και πιο πολυμήχανοι από ποτέ…”

   Reply