ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΦΑΝΤΑΣΙΕΣ Μια φορά κι ένα καιρό σένα μέρος δροσερό καταμεσής κοιμόμουνα όνειρα ονειρευόμουνα. Νόμιζα ότι ήμουν βράχος στης θάλασσας την άκρη φωλιά των λευκών γλάρων και δυνατός κυματοθραύστης. Όχι δεν ήμουν εγώ . Γιατί εγώ ήμουν δέντρο ψηλό σαν κυπαρίσσι. Στο δάσος αφιερωμένο οξυγόνο να χαρίζω. Νόμιζα ότι ήμουν αέρας καθαρός αγνός βουνίσιος, να δροσίζω των ανθρώπων τους καημούς σε χαλεπούς καιρούς. Νόμιζα ότι ήμουν ένας κόκορας ψηλός, και στο κοτέτσι ζηλευτός. Σε όποια κότα μου εστάθει έσβηνα με μιας τα πάθη. Νόμιζα ότι ήμουν η κοινωνική δικαιοσύνη και τους ανθρώπους αγαπούσα και ήθελα να τους φροντίσω. Ισότητα να διεκδικήσουν να ζήσουν το όνειρο τους για να μη μείνουν πίσω. Μια φορά κι ένα καιρό ονειρευόμουνα κι εγώ. Μα ήταν όλα χίμαιρες του ύπνου φαντασίες. Μα γλυκές σαν οπτασίες. ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ