Ο φόβος δημιουργεί τους θεούς: «Η ιδέα τού θεού σε όλες τις παλιές θρησκείες δεν είναι τίποτε άλλο παρά αποτέλεσμα φόβου, μια παρηγοριά. Κατά τ΄ άλλα, δεν υπάρχει ούτε εγκυρότητα, ούτε ενδείξεις, ούτε αποδεικτικά στοιχεία για την ύπαρξη τού θεού. Οι άνθρωποι, που πιστεύουν στο θεό είναι πραγματικά άνθρωποι, που δεν μπορούν να έχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους. Χρειάζονται ένα πατρικό πρότυπο, ένα μεγάλο μπαμπά. Έτσι η άποψή σου για το θεό δεν μπορεί να είναι σωστή, επειδή εσύ ο ίδιος δεν είσαι σωστός. Ο σωστός άνθρωπος δεν χρειάζεται θεό. Η απουσία φόβου εξαφανίζει το θεό. Κι όταν ο θεός εξαφανίζεται, τότε όλη η ύπαρξη είναι δική σου να τη χαρείς και να τη γιορτάσεις».








Μόνο ο ελεύθερος άνθρωπος μπορεί να ζει χωρίς θεό. Οι θρησκευόμενοι άνθρωποι είναι πνευματικά δούλοι: «Όταν δεν υπάρχει θεός είσαι απόλυτα ελεύθερος. Μ΄ ένα θεό, που κανονίζει τα πάντα από ψηλά δεν μπορείς να είσαι ελεύθερος, παρά μια μαριονέτα, που την κρατά στα χέρια του εκείνος. Όλοι οι θρησκευόμενοι άνθρωποι είναι μαριονέτες, διότι σ΄ αυτούς για όλα υπεύθυνος είναι κάποιος άλλος, ο θεός και ποτέ οι ίδιοι. Η απόλυτη ελευθερία είναι δυνατή μόνο αν δεν υπάρχει κάποιος, που ελέγχει που κυβερνά την ύπαρξη. Όμως η ελευθερία σε φοβίζει, δεν θέλεις να είσαι ελεύθερος, παρά δούλος τού θεού σου. Είναι δύσκολο να ζεις με την αλήθεια κι εύκολο να ζεις με τα ψέματα. Γι΄ αυτό άνθρωπε ορθώνεις τόσα ψέματα γύρω σου».