19]Εκείνη την στιγμή μπαίνει η Κατερίνα στο δωμάτιο σκουπίζοντας τα μάτια της και με σκυμμένο το κεφάλι πέφτει στην αγκαλιά του άντρα της κλαίγοντας με αναφιλητά. «Χάσαμε το παιδί μας αγάπη μου το μωρό μας, το αγοράκι μας.»
Μετά από λίγο εμφανίζονται και τα πεθερικά κατηφείς μουτρωμένοι σαν να είχαν καταπιεί χολή. Αμίλητοι και αμήχανοι κάθισαν σε μία γωνία του δωματίου λες και κάτι να περίμεναν .
Ο Σωτήρης τους κοίταζε όλους με το στόμα ανοιχτό αποσβολωμένος, μην έχοντας ακόμη συνειδητοποιήσει τι συνέβη.
-«Χάθηκε το παιδί είπες Κατερίνα; Μα τι είναι το παιδί καρφίτσα για να χαθεί;» Κατερίνα μου που είχες το νου σου ; Δεν πρόσεχες καθόλου τα παιδιά; Κι εσείς πατέρα και μητέρα γιατί δεν προσέχατε τα εγγόνια σας;»
-«Εγώ ήμουν μέσα στο ναό και παρακολουθούσα την λειτουργία,
είπε η γιαγιά κλαίγοντας και σκουπίζοντας τα μάτια της συνεχώς με νευρικότητα.»
«Και εγώ είχα ανοίξει κουβέντα με τον ξάδελφο μου τον Προκόπη τον οποίο είχα να δώ πολύ καιρό. «Που να το φανταζόμουν παιδί μου, πως θα μας έβρισκε το κακό είπε λυπημένος ο παππούς. Καλύτερα ήταν να πάω να πνιγώ, παρά να χαθεί μικρό παιδί, μα εγώ είμαι γέρος και τα έχω φάει τα ψωμιά μου.»
-«Συνέχεια ήμουν με τα παιδιά είπε η Κατερίνα. Έλειψα μονάχα λίγο για να τους αγοράσω μαλλί της γριάς. Μέχρι να γυρίσω πίσω είχε εξαφανιστεί το πουλάκι μου.»
Νόμιζα ότι είχε ανοίξει η γη και το είχε καταπιεί.»
-«Δεν το χωράει ο νους μου αυτό που μα συμβαίνει». είπε ο Σωτήρης.
-«Να εξαφανιστεί το παιδί μέσα στο συνωστισμό της πόλης , με κίνηση με τρεχαλητό, μες στην φασαρία από το πλήθος του κόσμου το καταλαβαίνω.» Χάθηκε όμως που ; Στο χωριό. Αυτό είναι αδιανόητο.» Κι εδώ παιδί μου είχε μαζευτεί κόσμος απ\όλη την επαρχία είπε ο παππούς .Γινόταν μεγάλη φασαρία.»Που να πήγε άραγε το παιδί; Συνέχισε να αναρωτάτε ο Σωτήρης. «Να πνίγηκε σε κανένα ποτάμι . Να το πήρε στο σπίτι του και να το βίασε κανένας ανώμαλος; Να το απήγαγαν για να μας ζητούν λύτρα ; Από ποιους; Από εμάς που είμαστε μισθοσυντήρητοι;».