]34-«Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή στο χωριό ,ότι οι γονείς μου
είχαν κρεμάσει, στον τοίχο του μεγάλου μας δωματίου, ένα πίνακα
μοναδικό χειροποίητο αριστούργημα. «Έγραφε τα εξής¨ «Το
πεπρωμένον φυγείν αδύνατον» «Τι θα πεί αυτό μανούλα;»
-«Ότι δεν μπορούμε παιδί μου, να αποφύγουμε αυτό που γράφει
το μέλλον μας το οποίο είναι [tabula rasa] άγραφο χαρτί.
Απάντησε μηχανικά σαν να απαντούσε στον εαυτόν της η Κατερίνα.
Με την πάροδο του χρόνου άρχισε κάπως να θάβει, την πληγή της και να ξεχνιέται στην δουλειά. Απέκτησε οικειότητα με τον κυρ Λευτέρη τη σύζυγο και τα παιδιά του. Γνώρισε και τις δύο γυναίκες, που εργαζόταν στο εργαστήριο, που και αυτές με την σειρά τους, είχαν τα δικά τους βάσανα. Διηγόταν ο καθένας την ιστορία του, και καμιά φορά τα μάτια τους γέμιζαν δάκρυα.
Είχαν δεθεί σαν μια μεγάλη οικογένεια.
Παράλληλα είχε καθιερώσει να πηγαίνει, δύο φορές την εβδομάδα στον
πνευματικό της, τον πατέρα Γεράσιμο.
Ένα αίσθημα άρχισε να αναπτύσσεται μεταξύ τους ,μια οικειότητα μια αγάπη και μια τρυφερότητα.
Ήταν και οι δύο νέοι χαριτωμένοι ,όμορφοι με την ζωή μπροστά τους, και τις επιθυμίες ζωντανές μέσα τους.
Ο πατήρ Γεράσιμος ήταν ένας έγγαμος ιερωμένος με δύο μικρά παιδιά.
Παράλληλα είχε αφιερωθεί στον Θεό και την Χριστιανική διδασκαλία.
Το έκανε συνειδητά και όχι για να ασκήσει, οποιοδήποτε επάγγελμα για να έχει ένα σταθερό μισθό, και τα τυχερά του.
Πίστευε εκ βαθέων στα λόγια της Χριστιανικής αγάπης, της αλληλεγγύης και ανθρωπιάς, που περιείχε ο Χριστιανισμός.
Το όραμα του από τότε που ανέλαβε καθήκοντα, ήταν να κάνει πράξη στο μέτρο των δυνατοτήτων του, την Χριστιανική διδασκαλία.
Την γυναίκα που έκανε γυναίκα του, την πήρε κάπως βιαστικά και επιπόλαια, χωρίς να την ερωτευτεί μονάχα επειδή έπρεπε, να χειροτονηθεί στο ιερατικό σχήμα.
Είχε όμως δύο παιδιά μαζί της και την σεβόταν.
Με την Κατερίνα άρχισε να σκιρτάει έντονα η καρδιά του.
Ένα έντονο ερωτικό συναίσθημα , πόθου έλξης τρυφερότητας, άρχισε να τον πλημμυρίζει. Κάθε φορά που ερχόταν να την εξομολογήσει, έκλεινε τα μάτια , και προσπαθούσε να απομακρύνει, κάθε αμαρτωλή σκέψη από το μυαλό του.
Μα ερχόταν πιο πιεστικά πιο έντονα, ξανά, και ξανά.
Δεν ήταν καθόλου περίεργο πως και η Κατερίνα, ένοιωθε μια ερωτική έλξη για αυτόν τον νέο κι όμορφο άντρα, που κρυβόταν πίσω από μια μεγάλη γενειάδα, και τα παραδοσιακά ράσα των ιερέων.
Αισθανόταν ότι ήταν ο μόνος άνθρωπος, που την καταλάβαινε στον κόσμο ετούτο τον «Μικρό τον Μέγα.»