Η ΠΟΛΗ ΜΟΥ

Γνώριμο αγαπημένο τοπίο το παλιό Ενετικό λιμάνι.
Νεώρια παλιό τελωνείο μεγάλο Αρσενάλι, φρούριο Φιρκάς.
Και αγνάντια ο Αιγυπτιακός φάρος.

Το φως του φάρου την νύχτα κλείνει τις βλεφαρίδες,
στο Τέμενος για τους πιστούς του Ισλάμ ,ανάμνηση παλιά
να μας θυμίζει, ότι στο νησί διασταυρώθηκαν οι πολιτισμοί.

Η θάλασσα γαλήνια κοιμάται και πάνω της πλέουν δεμένα στο
μώλο μικρά και μεγάλα πλεούμενα.


Θάλασσα αυτή η ξελογιάστρα πότε ήρεμη και πότε μανιασμένη,με
το θεραπευτικό ιώδιο της, και την απεραντοσύνη της γαληνεύει τις
πονεμένες ψυχές.

Ψηλά τα σμήνη των γλάρων στο ουράνιο σύμπαν, ταξιδεύουν
παρέα
με την ουτοπική βλάστηση ονείρων, για τα μακρινά ταξίδια της
νιότης μου.

Ο καραβομαραγκός με την τραγιάσκα κάθιδρος υπερήφανα,
καμαρώνει το χειροποίητο καλλιτέχνημα του, στο πεπαλαιωμένο
Νεώριο της ακτής.
Πόσο άλλαξε το τοπίο. Ο κερδώος Ερμής μας υπόταξε.

Έζησα τις αλλαγές με χαρμολύπη ,αγωνίστηκα ωρίμασα.
Αγαπώ την πόλη μου όπως ήταν όπως είναι και όπως θα γίνει.
Τα πάντα αλλάζουν , έρχονται το ολόλευκα μαλλιά και οι
αναμνήσεις μας σκεπάζουν.

Πόλη μου όσο θα ζω πάντα θα σε αγαπώ γιατί μου έδωσες ζωή.
Αγάπη και πνοή να μπορώ να ταξιδέψω στα αστέρια.

Στο ταξίδι για τη χώρα των μακάρων θα αναπνέω το άρωμα σου.

Και το χώμα σου , θα κρατώ σφιχτά στα δυο μου χέρια σαν
πολύτιμο διαμάντι σαν αλαβάστρινο της αρχαίας Κυδωνίας
κτέρισμα.