Κυριακή 16 Αυγούστου 2009

ΔΙΑΨΕΥΣΗ

Ο χρόνος είναι αδυσώπητος σκληρός.
Οι μνήμες μέσα μου, οδύρονται σαν
υστερικές γεροντοκόρες.

Οι θύμησες στοιχειώνουν το είναι μου.
Ένα λουλούδι κόψε από την αυλή μας,
κυρά μου και δώσε μου.

Να ανθίσει στην ψυχή μου,
Να σβήσει με ροδόσταμο, τις πίκρες
της ζωής μου.

Χάιδεψε τις πληγές φίλησε της,
Με την αγάπη σου θεράπευσε της.

--------------------------------------------------------------------------
ΕΓΩ ΕΙΜΙ ΒΑΡΒΑΡΟΣ

Όχι δεν μας πολιορκούν οι βάρβαροι
Έχουν αλώσει την πολιτεία.
Την κοινωνία και το είναι μας.
Ας κοιτάξουμε βαθιά μέσα μας
Ένας αρχέγονος βάρβαρος μας κάνει σινιάλο.


ΜΑΖΙ

Εγώ είμαι εσύ.
Έσύ είμαι εγώ.
Η δική μου ανυπαρξία,
όταν σβήνει τελειώνει,
και την δική ύπαρξη.
Είμαι το είδωλο σου στον καθρέπτη.
Είσαι ο λόγος της ύπαρξης μου.
Χέρι με χέρι θα προχωρήσουμε.
Τον ήλιο, το φεγγάρι, την ζωή μας,
να την κρεμάσουμε στον ώμο .
Να ανέβουμε στις ανηφοριές,
να την κερδίσουμε.
Να αλλάξουμε τον κόσμο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου