Το νησί που με γέννησε

Νύφη του Κρητικού και Λυβικού πελάγους.
Γη ανθέων θυμών και δρυμών.


Κρήτη με τον γαλάζιο ουρανό, όπου
στα βουνά και στα δάση σου,
ερωτεύονται τα αηδόνια και γλυκά κελαηδούν.

Όμορφη κόρη, ερωμένη του ονείρου,
του γαλάζιου και του απείρου.

Τα αποτυπώματα πολλών πολιτισμών,
ανά τους αιώνες είναι
χαραγμένα, στο σώμα σου και στην
ψυχή σου.

Γη του Μίνωα και του Ιδομενέα, που
λικνίζεται νωχελικά, στα ήσυχα κύματα
του γιαλού.

Τρεχαντήρια πλέουν στο πέλαγος,
κορίτσια και αγόρια ερωτεύοντα,
στους αγρούς.

Κρήτη μου πεντανόστιμη , γλυκόλαλη
κυρά, στο χώμα σου ξανανοιώνω,
νοιώθω πεθυμιά, νοιώθω χαρά.