Σελ.4] Για να μου φύγεις μακριά; Δεν είσαι ευχαριστημένος που θα με αντικαταστήσεις στο μαγαζί; Το εργοστάσιο πατέρα ας το αναλάβει η
Αδελφή μου η Αναστασία με τον γαμπρό που θα επιλέξει για άνδρα της. –‘Εγώ έχω άλλα όνειρα. Μην με υπολογίζεις εμένα για το εργοστάσιο.’’ Ο Μιχάλης Μαρίνος ήταν ένας αυτοδημιούργητος επιχειρηματίας επιτυχημένος στο χώρο του. Διακαής του πόθος ήταν ν'αφήσει τον γιο του, που του είχε αδυναμία στο μαγαζί όπως αποκαλούσε το εργοστάσιο με τα πολυτελή γυναικεία μοκασίνια.
Μαζί με το εργοστάσιο είχε δημιουργήσει και πέντε κεντρικά καταστήματα λιανικής, στις μεγαλύτερες πόλεις της Ελλάδος.
Η ποιότητα των προϊόντων του ,η σωστή προώθηση και η κατάλληλη διαφήμιση, είχαν επιβάλει το εμπορικό προϊόν του, ως ασυναγώνιστο σήμα. Οι δουλειές πήγαιναν τόσο καλά ,που νόμιζε πως θα τις παραλάμβανε ο Δημήτρης στην ποιο κατάλληλη στιγμή.
Καμάρωνε τον γιό του ο οποίος ήταν αριστούχος στα οικονομικά και περίμενε…Όταν άκουσε για τα όνειρα του και τα δικά του σχέδια
τον περίελουσε κρύος ιδρώτας και ένα δάκρυ κύλησε άθελα του από τα υγρά μάτια του. Μόνο τότε κατάλαβε ότι είχε χάσει την επαφή με τον γιό του λόγω της υπεραπασχολήσεως του στο εργοστάσιο.
Θεωρούσε αυτονόητο ότι ο γιος του θα έμενε στην θέση του και αισθανόταν ήρεμος ότι οι κόποι μιας ζωής δεν θα πάνε χαμένοι.
Τα διαφορετικά σχέδια του γιου του τα ένοιωσε σαν κεραμίδα στο κεφάλι. Δεν ήταν όμως, γιατί κάθε νέος άνθρωπος δικαιούται να κάνει τα δικά του όνειρα και να έχει τα δικά του σχέδια. Δεν είναι ένα άψυχο αντικείμενο για να το κάνει ότι θέλει ο γονιός.
Όπως είπε ο ποιητής Χαλίλ Γκιμπράν.
Δεν είναι δικά σας τα παιδιά
Είναι οι γιοί και οι κόρες της λαχτάρας της ζωής
Για την ζωή. Έρχονται μέσα από εσάς αλλά όχι από εσάς.
Και παρόλο που είναι μαζί σας δεν σας ανήκουν….
Ο Δημήτρης είδε τον πατέρα του να λυπάται και να κλονίζεται.
Στενοχωριόταν που τον έβλεπε σ'αυτήν την κατάσταση.
Ήθελε όμως να κόψει τον ομφάλιο λώρο μια και έξω.
Όχι ότι δεν πονούσε κι αυτός το ίδιο με τον γεννήτορα του.
Χωρίς πόνο όμως δεν θα γινόταν ποτέ η απογαλάκτιση.