26]Τι είναι οι τσιγγάνοι ; Θύτες η θύματα; Παρά την παραβατικότητα της Ουρανίας ,και άλλων τσιγγάνων με συμπεριφορές ποινικά κολάσιμες, οι τσιγγάνοι , στο σύνολο τους είναι θύματα της αθλιότητας στην οποία ζούνε, της απαιδευσιας τους, και της γενικώτερης περιθωριοποίησης τους.
Οι οργανωμένες κοινωνίες βέβαια δεν είναι κοινωνίες αγγελικά πλασμένες. Είναι κοινωνίες ταξικά διαρθρωμένες, και αλληλοσυγκρουόμενες.
Άπλυτος λερωμένος ταλαιπωρημένος με ένα ξεροκόμματο ψωμί και σαλάμι για φαγητό, ο μικρός Αχιλλέας , ακολουθούσε την «θεία» Ράνια την μοχθηρή και κακή μάγισσα στις περιπλανήσεις της στους δρόμους της Αθήνας.
Δεν αισθανόταν κανένα έλεος για τον μικρό, ούτε την ενδιέφεραν τα κλάματα του , και η αναζήτηση των γονέων του.
Κάποια στιγμή αγόρασε από ένα πάγκο μικροπωλητή στην πλατεία Αβυσσνίας του Μοναστηρακίου μια μικρή φλογέρα, και μια φυσαρμόνικα, και τα έδωσε στο παιδί να τα παίζει εναλλάξ για να
προσελκύει τα πλήθη. Ο κόσμος έβλεπε ένα έξυπνο και ζωηρό μπόμπιρα που δεν έμοιαζε με σπορά από την φυλή των τσιγγάνων να βγάζει όμορφους ήχους ,από την φυσαρμόνικα την οποία φυσούσε με το στοματάκι του. Άφηναν με ευχαρίστηση κέρματα στο κουτί που ήταν χάμω δίπλα στην σκληρή «θεία» Ράνια.
Μιαν ημέρα σκοτεινή και βροχερή ήρθε και βρήκε την τσιγγάνα ένας ξάδελφος της ο Μήτρος από τα Βραχνέικα Πατρών.
Την γνώριζε από κοριτσάκι γιατί είχαν μεγαλώσει μαζί, όπως γνώριζε και τις βρωμιές της, δεδομένου ότι πολλές τις είχαν διαπράξει παρέα.
Για ένα διάστημα μάλιστα είχαν δεσμό, αλλά τους είδαν μαζί στενή
συγγενείς, φοβήθηκαν μη γίνει φονικό και τον διέκοψαν.