Σελ.6]Κάποια ημέρα η Κατερίνα συναντήθηκε με τον έρωτα.
Δεν ήταν το πριγκιπόπουλο του παραμυθιού που όλες οι κοπέλες ονειρεύονται. Ήταν ένας άνδρας μετρίας εμφανίσεως.
Θα μπορούσε να τον πει κανείς και άσχημο.
Όμως / περί ορέξεως ουδείς λόγος» ή «περί ορέξεως κολοκυθόπιτα»
Όπως λέει περιπαικτικά ο λαός.
Συναντήθηκαν στον φούρνο της γειτονιάς. Τον κοίταξε και χαμήλωσε τα μάτια ντροπαλά. Την κοίταξε κι αυτός και της χαμογέλασε.
Αμέσως αισθάνθηκαν μία αμοιβαία έλξη και συμπάθεια ο ένας για τον άλλο. Θα μου πείτε; Γιατί συμπάθησε αυτόν κι όχι κάποιον άλλον αυτή που είχε τέλειες αναλογίες. Είπαμε..
Βγήκαν έξω από τον φούρνο κουβεντιάζοντας περί ανέμων και υδάτων. Της πρότεινε να βγούν για καφέ.
Αυτή θέλησε να κάνει την δύσκολη να μη φανεί ότι με την πρώτη
γνωριμία βγαίνει ραντεβού. Και ήταν ήξεις αφίξεις.
Τελικά κάμφθηκαν οι αντιρρήσεις της, και έδωσαν ραντεβού για την επομένη το βράδυ σε μια καφετέρια του παλιού λιμανιού.
Ονειρεμένη μούσα
Γιατί σεργιανάς μπροστά μου;
Ουρανοκατέβατη η ζωή σου
Κελαηδά σαν άπληστο πουλί
Και θαμπώνει μας τα φρένα
Και γλιστρά και σκορπίζει
Άπειρα τα γιασεμιά της μέθης
Σε μια άσπιλη αρυτίδωτη λαλιά.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ Η θυελλώδη σχέση της Κατερίνας με τον Σωτήρη μόλις άρχισε ναι παίρνει σάρκα και οστά.
Ο Σωτήρης ήταν γιος μικροαστικής οικογένειας. Ο πατέρας του είχε
κτηματική περιουσία στο χωριό καθώς και μια επιχείρηση στην πόλη των Χανίων. Η οικογένεια του αποτελείτο από τέσσερα τέκνα.
Στην πόλη διατηρούσε κατάστημα ετοίμων ενδυμάτων και υποδημάτων.