30] Ο Μήτρος επέστρεψε από την περιοδεία του στην Μακεδονία.
Στην Ουρανία έγινε από τότε στενός κορσές, πολιορκώντας την καθημερινά.
Της είπε ότι βρήκε ένα εφοπλιστή με πολλά λεφτά, πού είχε χάσει τον γιό του πρόσφατα.
Τον είχε δολοφονήσει μια αριστερίστικη τρομοκρατική οργάνωση.
Ζητούσε επειγόντως να υιοθετήσει ένα παιδί διότι δεν είχε κληρονόμους.
Θα το μεγάλωνε με όλες τις ανέσεις και θα κληρονομούσε την τεράστια περιουσία του.
Για αυτή την δουλειά όπως της είπε ο Μήτρος πλήρωνε όσο, όσο.
Η μέρα ήταν Τετάρτη. Του ζήτησε προθεσμία εώς την Δευτέρα για να του απαντήσει.
Την επομένη ημέρα πήγε με το παιδί γύρω από το κέντρο της Αθήνας.
Όπως κάθε φορά θα καθόταν αυτή χάμω στο πάτωμά και θα ζητιάνευε,
και ο μικρός θα έπαιζε φυσαρμόνικα, και θα τραγουδούσε.
Κρατώντας το παιδί από το χέρι χωρίς να προσέξει, τους φωτεινούς σηματοδότες, πέρασε με κόκκινο από την οδό Χαλκοκονδύλη, και τρίτης Σεπτεμβρίου.
Ένα βαρύ φορτηγό πέρασε με ταχύτητα και έπεσε πάνω της .
Η Ουρανία πρόλαβε να αρπάξει στην αγκαλιά της, τον Αχιλλέα σφίγγοντας τον απελπισμένα στο στήθος της.
Ήταν τόσο ισχυρό το χτύπημα στο κεφάλι που της έδωσε το φορτηγό ,
ώστε να μείνει επί τόπου, χωρίς να προλάβει να βγάλει ούτε κιχ.
Η ασπίδα του σώματος της έσωσε, τον μικρό Αχιλλέα από βέβαιο θάνατο.
Η αστυνομία και το ασθενοφόρο, πού έσπευσαν επί τόπου βρήκαν τον μικρό έντρομο, σαστισμένο, και σε πανικό να κλαίει ασταμάτητα.
Τι νέα συμφορά για τον απροστάτευτο μικρούλη.
Πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος, και ένας κύκλος ζωής έκλεισε, για τον μικρό Αχιλλέα με τον αναπάντεχο θάνατο, της δόλιας και φαρμακερής Ουρανίας. Ο χρόνος αυτός άφησε ανεξίτηλα τα ίχνη του στην τραυματισμένη παιδική ψυχούλα του μικρού Κρητικόπουλου.
Το διάστημα αυτό ήταν για τον μικρό Αχιλλέα «ένα μακρύ ταξίδι της ημέρας μέσα στην νύχτα».
Σε τόσο λίγο χρόνο γνώρισε τόση σκληρότητα από την ζωή από την οποία άλλοι, μπορεί να μην γνωρίσουν ποτέ σε όλη τους την ζωή.