35]Ο πατήρ Γεράσιμος την βοηθούσε αφάνταστα, να επουλώσει τις πληγές της, και να απωθήσει βαθειά μέσα της τις ενοχές ,που ένοιωθε
για την εξαφάνιση, του αγαπημένου της τέκνου.
Όταν πήγαινε για εξομολόγηση ένοιωθε την καυτή ανάσα, του πατέρα Γεράσιμου να χαιδεύει το πρόσωπο της, και ένα ρίγος συγκίνησης να την διαπερνά.
Έκλεινε τα μάτια , τα χαμήλωνε ίσαμε την γή, και απόφευγε να τον αντικρύσει στα καστανοπράσινα μάτια του που της είχαν ανάψει φωτιές.
Τα βράδια όμως στο κρεβάτι της, μόνο αυτόν σκεπτόταν και ονειρευόταν. Ονειρευόταν ότι έκανε έρωτα μαζί του και ξυπνούσε λουσμένη στον ιδρώτα.
Έδινε όρκο στον Θεό να μην τον ξαναδεί, να εξαφανιστεί και να φύγει μακριά, όσο μακριά μπορούσε ακόμη, και μέχρι στην γη του Πυρός.
Μια ακατανίκητη δύναμη την κρατούσε κοντά του . Μια φωνή μέσα της της έλεγε ότι αυτή η ψυχική επαφή, θα ήταν ένα μοιραίο λάθος.
Ήταν σαν να κρατούσε κάποιος ένα μαχαίρι, και να την συμβούλευαν να τον προσέχει γιατί ήταν επικίνδυνος, κι αυτή να έπεφτε πάνω στην λεπίδα με αυτοθυσία.
Κάποια ημέρα του Μαγιού όπου οι αυλές των σπιτιών, ήταν ολάνθιστες
και ανέδιναν μυρωδιές χρώματα, και αρώματα, συναντήθηκαν τυχαία στον δρόμο ο πατήρ Γεράσιμος με την Κατερίνα.
Την παρακάλεσε να συναντηθούν σε ένα απόμερο καφέ.
Όταν πήγε στο ραντεβού, και τον είδε να κάθεται, στο τραπέζι ξαλαφρωμένος από την μακριά γενειάδα, που του έδινε σεβάσμια όψη ,
δυσκολεύτηκε να τον αναγνωρίσει.
Ήταν ντυμένος με ένα μπλέ σκούρο κοστούμι, είχε κρατήσει μια μικρή
γενειάδα φορούσε μυωπικά γυαλιά, και έμοιαζε περισσότερο με επαναστάτη διανοούμενο, του περασμένου αιώνα παρά με ιερέα.
Σηκώθηκε με ευγένεια και της πρόσφερε κάθισμα.
Τα αισθήματα ήταν αμοιβαία , υπήρχε μεγάλη δόση χημείας μεταξύ τους.
Της έπιασε το χέρι, και για πέντε λεπτά κοιταζόντουσαν χωρίς να μιλούν.
Ύστερα με μια συστολή έφηβου, της εξομολογήθηκε τον έρωτα του.
Η Κατερίνα συγκατένευε χωρίς να μιλά, ήταν κι αυτή βαθειά ερωτευμένη μαζί του.
Κάθησαν αρκετά συζητώντας μην χορταίνοντας, ο ένας την ανάσα του άλλου.
Ο πατήρ Γεράσιμος νοίκιασε ένα μικρό διαμέρισμα και συναντιόντουσαν από τότε και στο εξής δυο φορές την εβδομάδα μετά φόβου και ελέους.