ΠΕΖΟΓΡΑΦΗΜΑ
ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Ο Αντωνάκης τέλειωσε το Δημοτικό σχολείο το 1960.Τότε τα δημοτικά δεν είχαν τμήματα. Σε κάθε τάξη συνωστιζόταν τουλάχιστον 70 με 80 παιδάκια. Στα παιδιά που μαστιζόταν από τη φτώχεια και τον υποσιτισμό, έδιναν ένα ποτήρι βρασμένο γάλα σκόνη ,μια φέτα ψωμί με βούτυρο χρώματος κιτρίνου, και λίγο τυρ...ί κίτρινο αγελαδινό, σε σχήμα τριγώνου. Η επισιτιστική αυτή βοήθεια ερχόταν στην καθημαγμένη από τη κατοχή και τον εμφύλιο Ελλάδα μέσω του ΟΗΕ. Ο πατέρας του μικρού Αντωνάκη ήταν χαμάλης.Με ένα καρότσι μετέφερε βαλίτσες και δέματα. Η οικογένεια είχε δέκα παιδιά να θρέψει και υπήρχε πολύ αγωνία και αγκομαχητό.Ο Αντωνάκης μόλις τέλειωσε το δημοτικό, πήγε κοντά στο πατέρα του για να τον βοηθάει.Τότε ήταν που έφθασε κι ο θείος του ο Βαρδής ο αδελφός του πατέρα του, και πολιτικός κρατούμενος, από την εξορία. Επειδή ήταν πολλά χρόνια στην εξορία, και δεν είχε που τη κεφαλη κλίναι, τον κράτησαν για λίγο στο σπίτι τους.
Μέχρι να βρει κάποια δουλειά, να έρθει σε επαφή με το κόμμα του και με τους παλιούς του "συντρόφους."
Ο Βαρδής έδειξε και με το παράδειγμα του που διάβαζε αδιάκοπα, στον Αντωνάκη το δρόμο για το διάβασμα και την πνευματική καλλιέργεια. "Η μόρφωση σου έστω και ως αυτομόρφωση και με τη πάροδο του χρόνου η πνευματική σου καλλιέργεια είναι απαραίτητη για τον αγώνα που δίνουμε να διαφωτίσουμε την εργατική τάξη, τους μικροεπαγγελματίες και την αγροτιά σύντροφε όπου η μπουρζουαζία την κρατεί στο σκοτάδι ,και δεν την αφήνει ελεύθερη να σπάσει τις αλυσίδες που την έχουν δεμένη." "Τι "σύντροφε", μου λες θείε και άλλες βλακείες." "Είμαι μικρός ακόμη για αυτά που μου λες."-"Ναι, αλλά από μικρός πρέπει να αρχίσεις το διάβασμα με τα κατάλληλα βιβλία." Το βιβλίο , το διάβασμα, η καλλιέργεια του ανθρώπου είναι σαν τη πιστή ερωμένη. Δεν αποχωρίζεται, τον άνθρωπο ποτέ." "Ξέρεις τι θα χάσεις αν όπως λέει ο λαός μείνεις ένας¨ "άνθρωπος αγράμματος ξύλο απελέκητο;"Τι θα χάσω θείε;
Μη πάει ο νους σου στα χρήματα. Θα χάσεις όμως 2.500 χρόνια πνευματικού πολιτισμού." Σιγά σιγά σιγά ο Αντωνάκης επηρεασμένος από τον αγαπημένο του θείο, έφυγε από το κόμικ της εποχής του, τον "Μικρό Ήρωα" που διάβαζε τότε, και εισήλθε στην παιδική λογοτεχνία και στα κλασικά εικονογραφημένα που υπήρχαν στα εφημεριδοπωλεία.Μεγαλώνοντας ο Αντωνάκης παράλληλα με τη δουλειά, και τη καθημερινή βιοπάλη φρόντιζε ανελλιπώς και για την πνευματική του καλλιέργεια."Θα αγωνιστούμε για ίσα δικαιώματα και δωρεάν παιδεία για τον λαό." Του είπε ο θείος του. "Δεν είναι δυνατόν η μόρφωση να είναι μοναδικό προνόμιο της αστικής τάξης που κατέχει τα μέσα παραγωγής και διανομής."
ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Ο Αντωνάκης τέλειωσε το Δημοτικό σχολείο το 1960.Τότε τα δημοτικά δεν είχαν τμήματα. Σε κάθε τάξη συνωστιζόταν τουλάχιστον 70 με 80 παιδάκια. Στα παιδιά που μαστιζόταν από τη φτώχεια και τον υποσιτισμό, έδιναν ένα ποτήρι βρασμένο γάλα σκόνη ,μια φέτα ψωμί με βούτυρο χρώματος κιτρίνου, και λίγο τυρ...ί κίτρινο αγελαδινό, σε σχήμα τριγώνου. Η επισιτιστική αυτή βοήθεια ερχόταν στην καθημαγμένη από τη κατοχή και τον εμφύλιο Ελλάδα μέσω του ΟΗΕ. Ο πατέρας του μικρού Αντωνάκη ήταν χαμάλης.Με ένα καρότσι μετέφερε βαλίτσες και δέματα. Η οικογένεια είχε δέκα παιδιά να θρέψει και υπήρχε πολύ αγωνία και αγκομαχητό.Ο Αντωνάκης μόλις τέλειωσε το δημοτικό, πήγε κοντά στο πατέρα του για να τον βοηθάει.Τότε ήταν που έφθασε κι ο θείος του ο Βαρδής ο αδελφός του πατέρα του, και πολιτικός κρατούμενος, από την εξορία. Επειδή ήταν πολλά χρόνια στην εξορία, και δεν είχε που τη κεφαλη κλίναι, τον κράτησαν για λίγο στο σπίτι τους.
Μέχρι να βρει κάποια δουλειά, να έρθει σε επαφή με το κόμμα του και με τους παλιούς του "συντρόφους."
Ο Βαρδής έδειξε και με το παράδειγμα του που διάβαζε αδιάκοπα, στον Αντωνάκη το δρόμο για το διάβασμα και την πνευματική καλλιέργεια. "Η μόρφωση σου έστω και ως αυτομόρφωση και με τη πάροδο του χρόνου η πνευματική σου καλλιέργεια είναι απαραίτητη για τον αγώνα που δίνουμε να διαφωτίσουμε την εργατική τάξη, τους μικροεπαγγελματίες και την αγροτιά σύντροφε όπου η μπουρζουαζία την κρατεί στο σκοτάδι ,και δεν την αφήνει ελεύθερη να σπάσει τις αλυσίδες που την έχουν δεμένη." "Τι "σύντροφε", μου λες θείε και άλλες βλακείες." "Είμαι μικρός ακόμη για αυτά που μου λες."-"Ναι, αλλά από μικρός πρέπει να αρχίσεις το διάβασμα με τα κατάλληλα βιβλία." Το βιβλίο , το διάβασμα, η καλλιέργεια του ανθρώπου είναι σαν τη πιστή ερωμένη. Δεν αποχωρίζεται, τον άνθρωπο ποτέ." "Ξέρεις τι θα χάσεις αν όπως λέει ο λαός μείνεις ένας¨ "άνθρωπος αγράμματος ξύλο απελέκητο;"Τι θα χάσω θείε;
Μη πάει ο νους σου στα χρήματα. Θα χάσεις όμως 2.500 χρόνια πνευματικού πολιτισμού." Σιγά σιγά σιγά ο Αντωνάκης επηρεασμένος από τον αγαπημένο του θείο, έφυγε από το κόμικ της εποχής του, τον "Μικρό Ήρωα" που διάβαζε τότε, και εισήλθε στην παιδική λογοτεχνία και στα κλασικά εικονογραφημένα που υπήρχαν στα εφημεριδοπωλεία.Μεγαλώνοντας ο Αντωνάκης παράλληλα με τη δουλειά, και τη καθημερινή βιοπάλη φρόντιζε ανελλιπώς και για την πνευματική του καλλιέργεια."Θα αγωνιστούμε για ίσα δικαιώματα και δωρεάν παιδεία για τον λαό." Του είπε ο θείος του. "Δεν είναι δυνατόν η μόρφωση να είναι μοναδικό προνόμιο της αστικής τάξης που κατέχει τα μέσα παραγωγής και διανομής."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου