ΚΑΠΟΤΕ ΓΕΝΗΘΗΚΑ


Γεννήθηκα κάποτε τότε που υπήρχαν

ακόμη άνθρωποι σε ορεινό χωριό.

Ασφένδου ονομαζόμενο των Σφακίων.

18 Ιούλη καλοκαίρι με το δροσερό

αεράκι να σκουπίζει τον ιδρώτα

από το πρόσωπο της μαμής,

που με τραβούσε να έβγω έξω

από την κοιλιά της μάνας μου.

 Γεννήθηκα δύστροπο μωρό κλαψιάρικο.

Συνέχεια κολούσα στο στήθος

της μητέρας.

Ο πατέρας μεγαλώνοντας ήθελε να με κρατήσει

κοντά του στη στάνη με τα πρόβατα.

Να γίνω ένας καλός βοσκός και τυροκόμος.

Θα ήταν σίγουρα μια προσφορά στο

κοινωνικό σύνολο.

Δεν τον άκουσα και έφυγα στη πόλη.

Κατάληξα να γράφω στίχους όπου κανείς

δεν τους διαβάζει.

Είμαι άξιος της τύχης μου.

Δεν κατάληξα ούτε βοσκός

στο χωριό μου.

Δεν πέτυχα μήτε σταδιοδρομία στην πόλη.

Ζω σε μια χαρτόκουτα και τρέφομαι από

τα φιλανθρωπικά συσσίτια.

Θεέ μου συγγχώρεσε με

που είμαι ένας αποτυχημένος.

Στην κοινωνία μας έχει λόγω

ύπαρξης ένας αποτυχημένος

να της χαλάει την βιτρίνα;



ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ