ΕΥΘΥΜΑ ΚΡΗΤΙΚΑ


Η ΚΑΨΑ ΤΟΥ ΜΑΝΩΛΙΟΥ

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Ο δεκαεξάχρονος Μανωλιός από ένα ψηλό χωριό της Κρήτης ήταν αναγκασμένος εκείνο το πρωινό από τύψεις και είπε στο φίλο του το Σιφαλιό την ιστορία του. "Που λες Σιφαλιό στρίμωξα τη ξαδέρφη μου το Βαγγελιώ σένα χωράφι έξω από το χωριό μια ημέρα που μαζεύαμε ελιές και τσι τον έχωσα στον πισινό."Μούγκρισε...η ξαδερφούλα σου μωρέ Μανωλιό; " "Δε μούγκρισε αλλά κατάλαβα ότι τσ` άρεσε." "Την αγαπάς μωρέ τη κοπελιά;"-"Γιατί, για να τον ε χώσεις σε μια κοπελιά πρέπει να την αγαπάς;"Έίχα τόσες κάψες τοτενάς μωρέ Σιφαλιό που ήμουν έτοιμος να πάω και με τη προβατίνα μας. Ευτυχώς που βρέθηκε το Βαγγελιώ ομπρός μου."

"Κι αύριο μωρέ Μανωλιό που θάχεις κάψες τι θα κάνεις.Εσύ είσαι επικίνδυνος, μη κάνεις και εμένα τη δουλειά ;"

"Εγούϊ μάνα μου. Ηντάνε τούτα τα πράματα Σιφαλιό που λέεις εδά.

"Παλάβιασες; Είπανε μου πως στα Χανιά οι χιόνες κάνουνε αυτή τη δουλειά και εκειά θα πάω να ξεσπάσω."