Άρθρα με ετικέτες ‘Περιοδικό Η λέξη’
Η επίσημος αγχόνη του Παγκάλου
Αναρτήθηκε από τον/την sarant στο 29 Απριλίου, 2012
Τη φωτογραφία αριστερά ίσως την έχετε δει στη μπλογκόσφαιρα τα τελευταία χρόνια, γιατί έχει εμφανιστεί πολλές φορές, μερικές από τις οποίες συνοδευόταν από την ευχή ή την προτροπή να στηθούν και τώρα κρεμάλες για τους υπεύθυνους της σημερινής κατάστασης. Η φωτογραφία, που είναι παρμένη από το αρχείο της ΕΡΤ όπως δείχνει και το σήμα της, παρουσιάζει την εκτέλεση με απαγχονισμό δυο καταχραστών του δημοσίου, των αξιωματικών Δ. Δρακάτου και Ι. Ζαριφόπουλου, τον Νοέμβριο του 1925.
Ο Πάγκαλος του τίτλου δεν είναι ο Θεόδωρος Πάγκαλος, αντιπρόεδρος της σημερινής κυβέρνησης, είναι ο παππούς του, Θεόδωρος Πάγκαλος, αξιωματικός και δικτάτορας της χώρας για έναν περίπου χρόνο, από τον Ιούνη του 1925 έως τον Αύγουστο του 1926. Η δικτατορία του Πάγκαλου ήταν ένα ιδιότυπο καθεστώς, αφού ήρθε στην εξουσία με κίνημα αναίμακτο και με την ανοχή μέρους του πολιτικού κόσμου. Ο Πάγκαλος διέλυσε τη Βουλή αλλά επέτρεψε να γίνουν δημοτικές εκλογές, όταν όμως στη Θεσσαλονίκη βγήκε δήμαρχος ο Μ. Πατρίκιος με την υποστήριξη της Αριστεράς, ο Πάγκαλος ψήφισε νόμο και ακύρωσε την εκλογή του. Ο Πατρίκιος εκλέχτηκε και στις αναπληρωματικές εκλογές, οπότε ο Πάγκαλος άλλαξε τους δημοτικούς συμβούλους. Το καθεστώς έκλεισε τον Ριζοσπάστη και μερικές ακόμα εφημερίδες, αλλά άλλες τις είχε αφήσει, επιτρέποντας και την κριτική εναντίον του, αλλά κατά καιρούς όλο και κάποιαν θα έκλεινε.
Με δυο λόγια, ήταν ένα καθεστώς παρορμητικό και αλλοπρόσαλλο, με χοντρές γκάφες στην εξωτερική πολιτική, που όμως έμεινε στην ιστορία για έναν νόμο που ψήφισε, με τον οποίο απαγορεύονταν οι “κοντές” γυναικείες φούστες, για λόγους προστασίας της ηθικής (“Όμορφος κόσμος ηθικός, παγκαλικά πλασμένος” είχε γράψει ο Λαπαθιώτης τότε, παραφράζοντας τον Σολωμό). Έβαλα τη λέξη “κοντές” σε εισαγωγικά, γιατί σήμερα τα κριτήρια έχουν αλλάξει. Βάσει του παγκαλικού νόμου, η φούστα έπρεπε να απέχει το πολύ 30 πόντους από το έδαφος. Κι αν αυτή η απόφαση ήταν κωμική και έδωσε αφορμή για ένα σωρό ευτράπελα επεισόδια (διότι ο νόμος εφαρμόστηκε, τουλάχιστον στην αρχή), δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για έναν προηγούμενο νόμο, σύμφωνα με τον οποίο οι καταχραστές του Δημοσίου θα εκτελούνταν με απαγχονισμό, για παραδειγματισμό. Εκτός λάθους, ο νόμος αυτός, που προέβλεπε σύσταση ειδικού δικαστηρίου, εφαρμόστηκε μία και μόνη φορά, με αποτέλεσμα την αγχόνη της φωτογραφίας, την “επίσημο αγχόνη του Παγκάλου”.
Η επίσημος αγχόνη του Παγκάλου
Αναρτήθηκε από τον/την sarant στο 29 Απριλίου, 2012
Τη φωτογραφία αριστερά ίσως την έχετε δει στη μπλογκόσφαιρα τα τελευταία χρόνια, γιατί έχει εμφανιστεί πολλές φορές, μερικές από τις οποίες συνοδευόταν από την ευχή ή την προτροπή να στηθούν και τώρα κρεμάλες για τους υπεύθυνους της σημερινής κατάστασης. Η φωτογραφία, που είναι παρμένη από το αρχείο της ΕΡΤ όπως δείχνει και το σήμα της, παρουσιάζει την εκτέλεση με απαγχονισμό δυο καταχραστών του δημοσίου, των αξιωματικών Δ. Δρακάτου και Ι. Ζαριφόπουλου, τον Νοέμβριο του 1925.
Ο Πάγκαλος του τίτλου δεν είναι ο Θεόδωρος Πάγκαλος, αντιπρόεδρος της σημερινής κυβέρνησης, είναι ο παππούς του, Θεόδωρος Πάγκαλος, αξιωματικός και δικτάτορας της χώρας για έναν περίπου χρόνο, από τον Ιούνη του 1925 έως τον Αύγουστο του 1926. Η δικτατορία του Πάγκαλου ήταν ένα ιδιότυπο καθεστώς, αφού ήρθε στην εξουσία με κίνημα αναίμακτο και με την ανοχή μέρους του πολιτικού κόσμου. Ο Πάγκαλος διέλυσε τη Βουλή αλλά επέτρεψε να γίνουν δημοτικές εκλογές, όταν όμως στη Θεσσαλονίκη βγήκε δήμαρχος ο Μ. Πατρίκιος με την υποστήριξη της Αριστεράς, ο Πάγκαλος ψήφισε νόμο και ακύρωσε την εκλογή του. Ο Πατρίκιος εκλέχτηκε και στις αναπληρωματικές εκλογές, οπότε ο Πάγκαλος άλλαξε τους δημοτικούς συμβούλους. Το καθεστώς έκλεισε τον Ριζοσπάστη και μερικές ακόμα εφημερίδες, αλλά άλλες τις είχε αφήσει, επιτρέποντας και την κριτική εναντίον του, αλλά κατά καιρούς όλο και κάποιαν θα έκλεινε.
Με δυο λόγια, ήταν ένα καθεστώς παρορμητικό και αλλοπρόσαλλο, με χοντρές γκάφες στην εξωτερική πολιτική, που όμως έμεινε στην ιστορία για έναν νόμο που ψήφισε, με τον οποίο απαγορεύονταν οι “κοντές” γυναικείες φούστες, για λόγους προστασίας της ηθικής (“Όμορφος κόσμος ηθικός, παγκαλικά πλασμένος” είχε γράψει ο Λαπαθιώτης τότε, παραφράζοντας τον Σολωμό). Έβαλα τη λέξη “κοντές” σε εισαγωγικά, γιατί σήμερα τα κριτήρια έχουν αλλάξει. Βάσει του παγκαλικού νόμου, η φούστα έπρεπε να απέχει το πολύ 30 πόντους από το έδαφος. Κι αν αυτή η απόφαση ήταν κωμική και έδωσε αφορμή για ένα σωρό ευτράπελα επεισόδια (διότι ο νόμος εφαρμόστηκε, τουλάχιστον στην αρχή), δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για έναν προηγούμενο νόμο, σύμφωνα με τον οποίο οι καταχραστές του Δημοσίου θα εκτελούνταν με απαγχονισμό, για παραδειγματισμό. Εκτός λάθους, ο νόμος αυτός, που προέβλεπε σύσταση ειδικού δικαστηρίου, εφαρμόστηκε μία και μόνη φορά, με αποτέλεσμα την αγχόνη της φωτογραφίας, την “επίσημο αγχόνη του Παγκάλου”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου